Тоор жимс

Энэ жимсийг хэдэн жилийн өмнөөс талбай дээрээс нь очиж өөрсдөө хурааж аваад иддэг болоод байгаан. Таньдаг япон айл минь тариалдаг юм. Өдийд хурааж авна. Гадуур зарагдаад эхэлцэн байна лээ. Жаахан үнэтэй жимс. Гэхдээ үнэтэй байхаас аргагүйм билээ. Жимс нь өөрөө их эмзэг. Жаахан л ширүүхэн гар хүрчих юм бол хөхрөөд зөөлрөөд ирнэ. Тийм жимсийг худалдаанд гаргадаггүйм билээ. Тариалдаг хүмүүс нь тэгж зөөлөрсөн, хөхөрсөн жимсээ арилгаад муудсан хэсгийг нь авч хаячихаад үлдсэнийг нь компот хийж иддэг юм билээ.

Эндхийн бас нэгэн заншил гэвэл зун ид халуунд бие биенийхээ амар мэндийг эрэн тухайн газрынхаа брэнд гэсэн бүтээгдэхүүнээс илгээдэг юм. Мэдээж таньдаг бүх хүндээ илгээхгүй л дээ. Тухайн жилдээ онцгойлон тус болсон хүн ч гэх юм уу зэргээр сонгон илгээгээд байх шиг байгаан. Бид бас тэр заншлыг нь тойрсонгүй. Тоор жимс нэг хайрцгийг Токио руу нэг хүнд илгээсэн. Намар лийр жимс гарахаар Хирошима руу нэг хүнд илгээхээр төлөвлөчихсөн.

Жаахан хадуурахад энд "Тоор хүү" (Момотаро) гэдэг үлгэр байдаг юм. Эмгэн нь тоор жимс олоод, орой нь өвгөнийгөө ирэхээр хувааж идэх гээд голоор нь хуваасан чинь бяцхан хүү гарч ирээд, өсч торниод мангасыг дардаг түүх.