Та битгий цухалд

Тайван байсан сэтгэлээ

Үертэй мөрөн шиг дэвэргэж

Тавиун сайхан магнайдаа

Үрчлээс татуулан барайлгаж

Та битгий цухалд

Жаахан хүрэн зүрх чинь

Хэмээ алдан цохилж

Жавар шиг хүйтэн үгээр

Хэн нэгнийг ташуурдаж

Та битгий цухалд

Догшин барс шиг омогшоод

Үйлийн дээдийг бүтээхгүй

Долгионт мөрөн шиг үерлээд

Үгийн сайныг сонсохгүй

Та битгий цухалд

Аливаа хүн цухалдахад

Алсын зам нарийсна

Уужим таван ханат ч

Умгар овоохой шиг бачуурна

Та битгий цухалд

Тэсгэм өвлийн хүйтэнд

зуны наран ээтэл

Тэнхэл алдсан биенд

Зааны хүч сэлбэтэл

Та битгий цухалдаа

Жич: хаа нэгтээгээс олж уншиж байсан юм, бас л зохиолчийг нь мэдэхгүй.