Дандаа зуухны үүдэнд сууна гэж юу байхав тийм ээ? Үе үе хоймор заларна гэж байгаа. Хэ хэ. Гэрт орж ирсэн хүмүүс их л сонирхож тооно өөд харна. Зарим нэг завтай нь унь тоолох нь холгүй.
Хүүхдүүд орж ирэхээр шагай няслахыг заадаг гэж байгаа. Шагай гэж мэдэхгүй улсуудад юуны яс, биеийн аль хэсгийнх нь яс гээд л тайлбарлаж өгнө.
Ажлынхаа зав чөлөөг харж байгаад ганц нэг зураг дарсны нэг нь энэ. Монгол, Солонгос, Хятад, Орос гээд улсын үндэсний хөгжим. Товч дарахаар тухайн хөгжмийнх нь ая явна гэж байгаа. Морин хуурын ая нэг их гоё ая биш л дээ.
0 ч орох завгүй байсан. Үдийн хоолоо их орой бараг ажил дуусч байхад идсэн. Дээд давхарт нь байдаг жижиг ресторанд нь үнэгүй хоол идэв. Түүнээс эд нар ихэвчлэн бэнто бэлддэг байхгүй юу. Бага зулзагаа дагуулж явсан тул, бидэн хоёр тансаглачихсан шд. Далайн эрэг дээр байрладгийг ч хэлэх үү? Гадаах байгалийн үзэсгэлэнг харж баясангаа хооллосон. Тэгсэн энх тайвны бэлэгдэл тагтаа ирж суучихаад, нээх хөөрхөн. Доороосоо дулаахан аятайхан бололтой шиг байна лээ.
Ямартай ч ажил минь амжилттай дуусан. Хэд хэдэн телевиз, сонингийхон явж байсан. Гэснээс би хоёр ч зурагтаар гарсан. Нэг нь тухайн орон нутагт л гарах орон нутгийн телевиз. Нэг нь мужийн телевиз. Үүнийг нь таньдаг хүмүүс олоод үзчихсэн, зурвас шидлээд байсан.
-Яана аа, хөөрхөн гарч уу, би?
-Хөөрхөн, хөөрхөн. Бахархах сэтгэл төрсөн шүү.
-Баярлалаа...
Бага зулзага бас өөрийгөө асуугаад байна аа. Би гарч уу? Асуугаадхаарай. гэсэн. Учир нь бид өөрсдөө гадуур яваад зурагт энэ тэр үзэж амжаагүй ээ.
Амралтын өдрүүд нэг иймэрхүү л өнгөрч байна. Ирэх бүтэн сайнд өнөөх гайхал шалгалт чинь шүү дээ. Номоо харж дуусгаагүй байдаг...
No comments:
Post a Comment