それでも人しか愛せない

Үг нь тасархай.
Орчуулах гэсэн айчлаа.

人として人と出会う　as a human, I meet people
Хүмүүн болсноор хүмүүнтэй танилцаж
人として人に迷い as a human, I am puzzled by people
Хүмүүн болсноор хүмүүнтэй төөрөлдөж
人として人に傷つき as a human, I am hurt by people
Хүмүүн болсноор хүмүүнд гомдож
人として人と別れて as a human, I break off from people
Хүмүүн болсноор хүмүүнтэй хагацаж
それでも人しか　愛せない even still, I can love only people
Гэвч гагцхүү хүмүүнийг л хайрлана

Чандмань ахынхаа хүссэнээр асар их зориг гарган байж орчуулав.

Урлагийн наадам

Өнгөрсөн ням гарагт Тоттори хотын цэцэрлэгийн хүүхдүүдийн 23 дахь удаагийн урлагийн наадам болов. Японоор "Бүнка сай" гэх, би түүнийг нь урлагийн наадам гэж орчуулсан ухаантай. Нэг их сүртэй биш ч тэрүүхэндээ их хөөрхөн юм болсон. Нийт цэцэрлэгийн ахлах бүлгийн хүүхдүүд нэг нэг номер авч сарын өмнөөс бэлдэнэ. Урлагийн нэг номерийг 2 юм уу 3 цэцэрлэгийн ахлах бүлгийнхэн хамтарч тайзан дээр тоглоод байх шиг байсан. Түүнийгээ хотынхоо иргэдэд тоглож сонирхуулна. Япончууд болсон хойно их л зохион байгуулттай болсон. Нэг жишээ хэлэхэд: 2 эгнээ болж жагсаад дуулж, бүжиглэж байгаа хүүхдүүдийг дуу, бүжигтэй нь авцалдуулаад урд хойно оруулаад л. Хүүхдээ, ач зээгээ үзэх гэж ирсэн улсуудад тэр нь зураг дарах сайхан боломж олгоно. Бид 2 ч охиноо хангалттай зураг дарж видео бичлэг хийсэн гэж байгаа.
Охины маань хувьд эдний уламжлалт Кабүки, зэни дайкон гээчийг бүжиглэсэн.
Олон улсын чанартай зүйл биш болохоор хүүхдүүдийнх нь хувцаслалт энгийн, нүүр будалт байхгүй, мэдээж анх удаагаа том тайзан дээр гарч үзэж буй хүүхдүүддээ "оригами", цаасаар хийсэн тоглоом өгч байна лээ.
Би өөрөө цагийн сайханд кимоно өмсөөд бүжиглэж байсан болохоор ч тэр үү, "Шян шян каса одори" энэ талаар дараа тусад нь бичлэг оруулнаа нь сэтгэл их хөдөлгөөд өө. Цуг тайзан дээр гараад бүжиглэмээр л байлаа.

Цэцэрлэгийн насных нь дурсамж нэгээр нэмэгдээд атаархмаар юм өө хэхэ

Happy Valentine's day

2 сарын 10-нд
Охин: Ээжээ、 би өдөр цэцэрлэг дээрээ идсэн ояцү（おやつ）-ныхаа савыг багшаасаа гуйж байгаад аваад ирсэн.
Ээж: Яах гэж байгаам, миний зулзагаа?
Охин: Та үүнийг хар л даа, зүрхэн хэлбэртэй байгааз дээ.
Ээж шууд санааг нь ойлгосон, 2-улаа нүдээ ирмэлцээд авсан.

2 сарын 13-нд
Охин: Заa, маргааш дуртай бандидаа шоколад өгье.
Аав: Дуртай хөвгүүн байдаг юм уу?
Охин: Байлгүй яадым.
Аав: ..........................

2 сарын 14-нд
Зураг дээрх уран бүтээлийг ээжийн хамт туурвиад, дуртай хөвгүүнээ гэртээ ирэхийг хүлээвээ, байдаггүй шүү өнөөх нь. Ажил ихтэй гээд нэлээд орой ирэв. Охин баярлаад зүрхээ бариад л гүйсэн, хайртай хөвгүүнийх нь нүд нь баяртай мишээгээд л.

Хайртай хөвгүүн нь хэн байсан нь ойлгомжтой

Дурсамж

2 сарын 11: Японд амралтын өдөр, улс тунхагласан өдөр. Хуучин ажлын, хамт монгол явж байсан, монгол хариуцаж ажилласан гээд хэсэг танилуудтайгаа уулзаад. Янз бүрийн дурсамж сэргээд сайхан л байлаа. Тэрэн дунд өнөө гайхуулаад байхааргүй дурсамж маань хүртэл явж байсан. Нэг танил маань тэрийг дуулаагүй байсын. Сонсчоод шоолоод л байсан, би ч яахав одоо бол шаал тоохгүй байгаа хэхэ. Бид баахан л хоол хийж идсэн, цуг монгол явсан эмээ маань ийм ногоог ингэж иддэг болчуул, тэр ногоог тэгж иддэг болчуул энэ тэр өвчин тусах нь бага юм байгааш дээ гээд л сургаалиа айлдаад л, эгч толгойгоо дохиостой.
Уг нь их л олон төрлийн хоол хийж идсэн юмсан, идэж уугаад зураг дарахаа мартсан байнаа...

Охины яриа

Ээж: Миний охин аав ээж хоёртоо хаанаас ирсийн?
Охин: Монголоос.

За энэ бол охиноо монголд жил эмээ өвөө дээр нь орхиж явчихаад энд авчраад удаагүй байх үед л дээ. Тэр үед гурав, дөрөвтэй байсан.

Ээжийн ээлжит асуулт: Миний охин ээж аавдаа хаанаас ирсийн?
Охин: Ээжийн гэдэснээс.

Одоо үеийх нь хариулт, 6 настай шүү дээ.


Хэдэн жилийн дараа "аавын ...-с " гэх бий дээ, тэр үед ээж нь энэ асуултаа асуухгүй л дээ хэхэ.