Монголд 2

Нэг зүйлд жаахан шүүмжлэлтэй хандсаан. Тэр нь юу вэ гэхээр чихэр, ундааг маш өргөн хэрэглэх юмаа. Бие биенээсээ өрсөж байгаа мэт янз бүрийн хатуу зөөлөн чихэр их таваглаж тавих юм. Ямар хэрэг байхав. Тэрэнд орох нь сайхан ааруул тавиад угтвал гоё шүү дээ.Гарах үед бас хүүхдүүдэд минь атга дүүрэн чихэр өгөөд л. Сэтгэл нь сайхан л даа. Гэхдээ цаагуураа ирээдүй болсон хүүхдүүдийнхээ эрүүл мэндийг алж байна гэсэн үг тийм үү. Зөвхөн миний 2 охинд өгөөгүй , орж гарч байгаа зөндөө л хүүхдүүдэд өгч л байгаа. Тэд нарын шүд хорхойтно, өвдөнө, авахуулна, цаашлаад бусад эрхтнүүддээ ч муу нөлөөтэй шүү дээ. Үүнийг блог уншигч эрхэм андууд, дүү нар, хамаатнууд минь зөвөөр тусгаж аваарай гэж хүснэ. Түүнээс би чихрийг нь голоогүй шүү ккк.

Ээжтэйгээ хамт дэлгүүр ороод:
-Ээж нь ундаа авдаг юм бил үү?
-Яах гэж байгаам?
-Үгүй ээ яахав дээ хүмүүс ундаагаар л дайлаад байх юм. Хүүхдүүддээ ундаа авч өгье л дөө.
-Юу гэсэн үг вэ? Та чацаргана буцалгаад хөргөчихсөн байсан шүү дээ. Тэр чинь л болоо.  (Хайрт ээж аав 2 минь өөрсдөө тарьж ургуулсан чацаргана. Охин нь бахархдаг шүү)
-Жаахан эсгэлэн  санагдаад байгаамаа. 
-Харин ч гоё, ундаа авч хэрэггүй...

Айлд ороход томчуудад нь цай аягалж өгсөн хэрнээ хүүхдүүдэд ундаа аягалж өгөх юм. Миний бодлоор адилхан цай аягалж өгөхөд л болох. Ундаа уу гээд шахаад байх юм. Том минь ундаа нээх уух гээд байдаггүй, их нялуун юм аа ээжээ, би ууж чадахгүй нь гэхийн. Бага охиндоо бол одоохондоо ундаа өгөх сонирхолгүй л байгаам. Ундаа чинь шүд хорхойтоход асар их үүрэг гүйцэтгэдэг байхгүй юу. Тэгээд л хүмүүс ундаа уу гээд аягалж өгөхөөр нь өө зүгээр зүгээр цай хөрөхөөр өгчихнөө л гэж аргалж байсан.
8 сард чинь нэг сайхан зүйл нь айраг байна шүү дээ. Хүүхдүүдэд ч гэсэн айрагнаасаа өгвөл гоё шүү дээ. Би зөндөө ууж байгаад ирсэн. Энд ямар ууж чадах юм биш.

Монголд

очиж 10 хоночихоод ирлээ. Нутаг минь сэрүүхэн сайхан байна лээ. Энхрий хайрт ээж аав, дүүтэйгээ уулзаад л уулзаад л... Их ч олон амжууллаа. Эцэст нь ядарлаа. ккк

Дээрээс харахад нэлэнхүйдээ шаргалтаад байсан эх дэлхий минь буугаад харахад сайхан ногоон байсан.

Анзаарсан зүйлсээ энд хэлхэж бичнээ.

Ажиллаж чадаж байгаа хүмүүс бол амьдарч чаддаг болж.

Хэрэглээ ч асар өссөн байна.

Үнийн хөөрөгдөл ихтэй байна.

Гэм нь ажлын хар садаа бол замын түгжрэл байлаа. Түгжрэлээс айгаад гадагшаа ч гарахаасаа төвөгшөөж байна. Ихээхэн нервтсээн. Хүмүүс нь замын хөдөлгөөний соёлоор тун маруухан. Бие биенээсээ өрсөөд дайраад байх нь тэр. Нэгэндээ зам тавьж өгнө гэдэг бол ёстой лөөлөө. Зам тавьж өгсөн чинь явган хүмүүс нь үнэн үү гэсэн шиг л гайхаж хараад зогсчих юм. Арын тэрэг сигнаалдаад л.

Зам ч авах юм алга. Энд тэнд онгорхой цоорхой, түүнийг нь жолоочид тун ч чадварлаг тойрон гарах юм. Гэм нь арын суудалд суусан бидэнд бол элэг бөөр доргиостой. Тэрэнд санаа зовохын оронд машиныхаа амаржийнд санаа зовоостой лол.

Хүмүүс орон гэрээ их гоё тохижуулдаг болжээ. Орсон айл болгоныхоо тохижилтыг харан энэ ч зүгээр юм, тэр ч зүгээр юм гэсэн хүн л байлаа би. Туршлага судалж буй болой.

Нэг сайхан зүйл нь Монгол улс руу ороход бөглөдөг шар хуудсыг монгол хүн бөглөхөө больсон байна лээ. Амар санагдсан. Үнэнийг хэлэхэд жаахан ойлгомжгүй үг хэллэгээр бичигдсэн, түүнийг нь буруу бөглөөд загнуулдаг байсан юм. Тайлбарлаж хэлэхээсээ өмнө хүн загнаад байдаг улсуудыг яалтай ч билээ.

Машиныхаа цонхоор хогоо хээвнэг гаргаад чулуудаад байх юм.  Гэрийнхээ цонхоор хогоо гаргаад хаяад байх юм. Үнэн ой гутмаар.  Уг нь бол байр саванд амьдардаг, бас ч гэж боловсон соёлтой улсууд баймаар. Доор нь үйл ажиллагаа явуулдаг танил минь хэлэх үг нь олдохгүй сууж байсан. Өдөрт хэдэн ч уут хог түүж цэвэрлэдэг гэнэ, ажлынхаа хажуугаар.

Гэрлэн дохио нь ажиллаад байгаа ч юм шиг үгүй ч юм шиг. Нэг бол улаан гэрлээр орчих юм, нэг бол ногоон асчихаад байхад хөдөлж өгөхгүй юм. Ёстой ойлгоогүй юмны нэг нь гэрлэн дохио байлаа.

Үргэлжлэл бий.

Дуу 3

Кэцүмэйши гэдэг хамтлагийн дуу л яваад байгаа шүү хүмүүс ээ.

Дуу 2

Дуу 1

Том охины сонсоод байгаа дуунууд. Томроод сонсож буй дуу нь хүртэл томроод байнаа...

Тоор жимс

Энэ жимсийг хэдэн жилийн өмнөөс талбай дээрээс нь очиж өөрсдөө хурааж аваад иддэг болоод байгаан. Таньдаг япон айл минь тариалдаг юм. Өдийд хурааж авна. Гадуур зарагдаад эхэлцэн байна лээ. Жаахан үнэтэй жимс. Гэхдээ үнэтэй байхаас аргагүйм билээ. Жимс нь өөрөө их эмзэг. Жаахан л ширүүхэн гар хүрчих юм бол хөхрөөд зөөлрөөд ирнэ. Тийм жимсийг худалдаанд гаргадаггүйм билээ. Тариалдаг хүмүүс нь тэгж зөөлөрсөн, хөхөрсөн жимсээ арилгаад муудсан хэсгийг нь авч хаячихаад үлдсэнийг нь компот хийж иддэг юм билээ.

Эндхийн бас нэгэн заншил гэвэл зун ид халуунд бие биенийхээ амар мэндийг эрэн тухайн газрынхаа брэнд гэсэн бүтээгдэхүүнээс илгээдэг юм. Мэдээж таньдаг бүх хүндээ илгээхгүй л дээ. Тухайн жилдээ онцгойлон тус болсон хүн ч гэх юм уу зэргээр сонгон илгээгээд байх шиг байгаан. Бид бас тэр заншлыг нь тойрсонгүй. Тоор жимс нэг хайрцгийг Токио руу нэг хүнд илгээсэн. Намар лийр жимс гарахаар Хирошима руу нэг хүнд илгээхээр төлөвлөчихсөн.

Жаахан хадуурахад энд "Тоор хүү" (Момотаро) гэдэг үлгэр байдаг юм. Эмгэн нь тоор жимс олоод, орой нь өвгөнийгөө ирэхээр хувааж идэх гээд голоор нь хуваасан чинь бяцхан хүү гарч ирээд, өсч торниод мангасыг дардаг түүх.

8 сар

гарчлаа шүү. 7 сард их л олон зүйл бичмээр байсан боловч халуунаас болоод, завгүйгээс болоод 8 сартай золгочлоо. Хэд хоног олимпоор амьсгалсан хүмүүс байна. Гимнастикийн төрөлд дэмжиж байсан Үчимүра маань алт аваад, багаараа мөнгө а всан. Сэтгэл өндөр байна өө. Мэдээж монголоо бас дэмжээд байгаа.

Бага минь ч хурдан томорч байна өө. Хэлд орох гээд л байна. Гэм нь японоор түрүүлж орох янзтай. Уг нь монгол хэлээ заагаад л байгаамсан.

Том нь амарчихсан. зуны даалгавар гэж ярьшигтаймаа гэсэн хүн л байна.