Биеийн тамир

6 сарын 6. Эндхийн цэцэрлэгт болдог уламжлалт арга хэмжээ нь. Намар биш хавар болдог юм байна. Амралтын өдөр зохиогдсон тул нэг дэхэд нөхөж амарлаа. Дараах зурагнаас та бүхэн нэг зүйлийг харж байгаа байх. Юу гэвэл гадаах талбай. Япон улс нь газар нутгаараа манайхаас 4 дахин бага. Тэгсэн хэрнээ 10 жилийнх нь сургуулийн гадаа биеийн тамирын талбай заавал байдаг. Тэгсэн манайд яаж байна? 10 жилийн сургуулийн талбайг мөнгөтэй нэг нь худалдаж аваад хүссэн барилгаа бариад л. Тэр барилга баригч нөхөр, газрынх нь зөвшөөрлийг олгогч нөхөр бүгд үр хүүхэдтэй л баймаар, яахав тэд нарын хүүхдүүд тухайн сургуульд явдаггүй байж мэднэ. Гэхдээ л ирээдүйд ач гуч нь явах ч юм билүү. Мөн хэдхэн жилийн дараа монголын маань хүүхэд багачууд, залуучууд биеийн тамирын хичээл ордоггүйгээс, хувийн их дээд болон 10 жилийн сургуулиуд нь гаднаа болон дотроо биеийн тамирын заал байхгүйгээс болж сульдаатай, хөдөлгөөний дутагталтай хүүхдүүд олшрох байх шүү. Төрөлх сургууль 50 маань гаднаа талбайгүй болчихсон гэж дуулсан, баахан л барилга баригдсан юм байхаа. Багадаа үхтэлээ л хөөцөлдөж тоглосон доо...
Зураг 5: Гадаах талбай, хүүхэд хөл нүцгэн гүйсэн ч болохоор чулуугүй дан элс.
Зураг 4: Хүүхдээ хөгжөөн дэмжихээр ирсэн аав ээж, эмээ өвөө, ах эгч нар нь иймэрхүү байдалаар сууж үзнэ. Өдрийн хоолоо гэртээ бэлдэж ирээд 12 цаг болохоор бүгд тойрч суугаад иднэ.
Зураг 3: Малгайны өнгө нь учиртай. Сурагчдыг насны ангилал болон бүлэг болгон хуваахад ихээхэн үүрэг гүйцэтгэнэ. 2 талаар нь өмсдөг.
Зураг 2: Дунд нь хальт урлагийн номертой. Их сүртэй сонсогддог юм билээ.
Зураг 1: Энэ зургийг хараад цэцэрлэгт байхдаа төв стадионд ингэж гимнастик хийж байсан бодогдоод. Стадионы асрын дээр нэг багш гарч биднийг удирдаад л.
PS: Зурагны дараалал дороосоо эхэлчихэж. Дараа л гэнэдэхгүй зөв оруулахаас...