Баярын мэнд шүү

Үртэй болсноосоо хойш амттаныг бүрэн амсаж үзээгүй
Үр нь баярлаж байвал өөрөө жаргалтай байж чаддаг
Үлгэр зохиож үрийнхээ тавиланг зурж амьдардаг
Үлэмжийн төгс төгөлдөр ижий бүхний өмнө мөргөе
Монголын сайхан ээж-эмээ та бүхэндээ
ЭХ ҮРСИЙН БАЯР-ын мэнд хүргье...

Зуны сарын эхэн
Зургаан сарын нэгэн
Хүүхэд бүхний баяр
Хөгжилтэй сайхан өдөр
Mонголын үрс маш олон болох болтугай.

За энэ яхоогоор ирсиймаа, хэн зохиосныг мэдэхгүй ээ.

Зун болохгүй юмаа

Зун болоосой гэж.
Улам л хүйтрээд болдоггүй ээ. Хамаг зузаан хувцсаа далд хийгээд зуныхаа хувцаснуудыг гаргаад ирсэн чинь арай эртэдчиж. Уг нь 5 сард энд шатааж алчих гээд байдаг байхгүй юу. Тэгсэн буцаад өвөл болох гээд байгаа юм уу хаашаа юм. Өдөр бүр бороо ороостой. Ямар сайндаа л далд хийсэн өвлийн хувцсаа гаргаж ирэхээс залхуураад шинээр нэхэж байхав дээ хэхэ. За за тоглосон юм, таньдаг хүн маань ноосон утас өгөхөөр нь охиндоо майк нэхэж өгөөд. Дандаа л оймс, нэг бол ороолт нэхэж байхаар гэж бодоод интернетээс хайж хайж ашүй нэг хөөрхөн майкны нэхэх арга олоод нэхлээ шдээ. Эхэндээ хэцүү байсөөн. Буцаагаад хөвчихмөөр санагдаад л. Монголд байхдаа майк, бээлий гээд нэхдэг л байсын уг нь.
Болоогүй ээ бас өөртөө даавуун утсаар ороолт нэхсэн. Хавар намар халуун өдрүүдэд гоёх гэж. Энд чинь хүүхнүүд нь хүзүүгээрээ байнга нэг юм ороогоостой байх юм. Эгч юугаараа дутахав бас орооноо гэж. Ойрын сонин гэвэл нэг иймэрхүү...

Энэ хэн бэ?

За энэ охины минь ээлжит уран бүтээл. Уг нь бүтээлээ туурвиад л яваа л даа, ээж харин тэр бүр блогтоо оруулж амжихгүйм. Сүүлийн үед усан будаг энэ тэр их сонирхоод байгаа. Бас удахгүй зургийн хичээл дээр нь усан будаг орж эхлэх юм гэсэн, бийр будгийх нь захиалга явагдаж байна лээ.
За тэгээд энэ хэнийг зурсан бэ? Таагаарай, таасан хүнд...

Аялал

5 сарын 2, 3, 4-нд Кёото явсан юм байна шүү. Эндхийн алтан амралтаар. Түрүү жил Тояма муж явж байсын.
Кёотод найз маань сурдаг юм. Тэднийхээр айлчлангаа Алтан сүм, Киёмизү сүмээр ороод. Алдартай алдаргүй их л олон сүм байдаг юм билээ. Тийм ч болохоороо хүмүүс нь газарчлахдаа тэр дэлгүүрийн хажууд, тэр сургуулийн хажууд гэхгүй тэр ч сүмийн ойролцоо, энэ ч сүмийн ойролцоо гэж ярьдаг. Найзых маань Нинна сүмийн ойролцоо.
Олон хоног үргэлжилсэн амралт таараад гадагад хүн ихтэй, машины зогсоол нь үнэтэй байлаа гэж. Гэхдээ дурсамжтай сайхан яваад ирсээн.
Зураг1: Найзын дуртай Арашияма гэдэг газрын вокзал дээр.
Зураг2: Амьд шүү, огт хөдлөхгүй болохоор нь хүмүүс амьд эсэхэд нь эргэлзээд байх шиг байсан.
Зураг3: Хүн гэж нөхцөлгүй...
Зураг4: Найзын гарын хоол.
Зураг5: Алтан сүм.

Ногоон нүдэн лам

Ногоон нүдэн лам гэдэг номыг аль 3 сард уншиж дууссан юм байна шүү. Мааш сонирхолтой. Түүх ч гараад л, миний дуртай хайр дурлал ч гараад. Уг нь хэсэгчлэн оруулах гэсэн чинь зөвшөөрөлгүй хуулбарлаж, хэсэгчлэн хуулбарлахыг хатуу хориглоно гэсэн байхаар нь айгаад больчлоо. Номонд хорхойтой хүмүүс нь олж уншаарай.
Ойрд лам сэдэвтэй ном их тааралдаж байна шүү, бас нэг ном хүн өгнө гэсэн. Харуулдаад л суугаад байдаг...

Уулан дээрх...

Зулзган хулс түүсэн айл маань уулан дээр газар тариалан эрхэлдэгийм. Модыг нь хяргаад хөрсийг нь уринш болгож энэ тэр гээд 3 жил гаран зарцуулсан гэнэ. Арчлахгүй 3 жил болбол л буцаад ойжчих байх гэнэ.
Гэрийн эзэгтэй цэцгэнд дуртайм болохоороо янз бүрийн цэцэг их тарьсан харагдана лээ.
Ногооноос миний мэдэхийн төмс, ногоон сонгино, гогод лав байсан. Энэ гогод нь зүрхэнд сайн юм гэж хүн хэлсэн шүү.
Нэг юм бодогдсон нь энэ япон хүмүүс уулын хөрсийг хүртэл газар тариалан тарихад зориулагдсан болгочихдог айхтар улс шүү гэж. Тэгтэл бид хашаан дахь хэсэгхэн газартаа төмсөө тарьчихая ч гэж бодохгүйд байгаам. Ээжийг минь анх хашаа байшинд нүүж очоод цэцэг тарихад хамаатны ах эгч нар илүү ажил хийж байх юм гэж байсан гэдэг. Харин цэцэг нь ургаад өнөө муу хашааг нь хачин гоё чимээд ирсэн чинь бүгд л сайхныг нь шагшраад байсан гэнэ лээ.
За тэгээд энэ бүхэн эртнээс уламжлалтай соёлоос нь болцгоодог байх даа... Гэхдээ л зах зээлд шилжээд 20 жил, хятад ногоог "үзэн ядаад" нэлээд хэдэн жил болчихсон улс шүү дээ бид.

Хулсны зулзага

Японд хулс их урганаа. Хулсаар их ч олон юм хийнэ. Савх, таваг, үзэгний сав гээд л тоолж баршгүй. Байнга бороо орж байдаг юм болохоор хулс нь ихдээд сүйд болдог юм байх, тэгээд түүнийгээ тайрч хаяад баахан юм хийхээс гадна хавар 5 сард зулзаган хулс гарч эхлэнгүүт ухаж гаргаад чанаж амтлаад иддэг юм билээ.
Уржнан жилээс бид 3 монгол хэл сурдаг нэг шавийнхаа ногоо тарьдаг ууланд очиж зулзаган хулсыг нь түүдэг болоод байгаа. Эхлээд тармуураар? ухаж гаргана, тэгээд хальслаад газар дээр нь чанаад л цуу энэ тэрээр амтлаад иднэ. Мэдээж хажуугаар махаа шараад л... Нэг тийм амт гэхээр зүйл байхгүй ч амталчихаар бас дажгүй л санагдсан.
Энэ жил ажлын өдөр таараад би ганцаараа явсан. Аав охин 2 албандаа.
Мах энэ тэр шарж идсэнгүй, даруухан л өдрийн хоол боллоо.
Зургийг нь оруулах нь ямар ч тайлбараас илүү байх өө.
Зураг1: Ухаад гаргаад ирсэн байдал.
Зураг2: Чанаад хөргөж байгаа байдал, зүгээр л усанд чанана.
Зураг3: Ухаж гаргаад голоор нь хуваана. Тэгээд хальсална.
Зураг4: Жижигхээн шовойгоод ургаж байгаа байдал, яг л ухаж авдаг дээрээ байгаа нь. Цаана нь нас бие гүйцсэн хулснууд зөндөө...

Зүүдний дагина

За энэ намайг оюутан байхад мандан бадарч байсан дуу. 4 дүгээр курсдээ япон дууг нь Б багшийн хичээл дээр орчуулах гэж бид их л хөөрцөглөж байсан юм даг. Тухайн үед шүлэг энэ тэр ид сонирхдог дээрээ байлаашд.
Freezone хамтлаг нь дуулсан нь олддоггүй ээ, тэгээд хувь хүн дуулснаар нь оруулчлаа шүү, уучлаарай.


Энэ болохоор Токүнага Хидэаки-н дуулснаар. Энэ дуучин хуучны дууг "cover"хийж дуулахдаа гаргуун юм билээ.