МИАТ-ын энэ сэтгүүлд дуртай байж билээ. Билээ ч гэж дээ одоо ч дуртай л даа. МИАТ-р ойрд тоож үйлчлүүлээгүй болохоор, энэ сэтгүүлийг унших боломж гарахгүй байсан хэрэг.
Тоож үйлчлүүлэхгүй гэдэг нь байна шдээ, арай л үнэтэй байгаад байна. Ард иргэдээ бодох хэрэгтэй, үнэтэйнхээ хэрээр үйлчилгээ сайтай юу гэвэл бас л эргэлзээтэй. Гээд бичвэл их юм болно оо. Бас зарим нэг хүмүүст загнуулж ч мэднэ. Загнуулахаасаа өмнө хэлчихье, таван зоос нь цуглаж өгөх... байна л дээ. Цэг тавьдаг нь муу ёр гээд сүүлийн гурван үсгийг бичээгүй шүү. Хэ хэ.
Манайхан чинь хүн загнахдаа их гаргуун юм билээ шд. Аягүй л бол шар айрагны шилээр толгойн дундуураа түс хийлгэж магад. Хэ хэ.
Нэгэн мундаг сэнпай авчирч өгөөд. Ойрд уншаагүй байсныг ч хэлэх үү. Хажуугийнх нь жимсэнд ч бас дуртай гэж.
Мундаг хүний ярилцлага уншаад, сэтгэл нэг л сайхан байлаа. Монгол минь ийм л хүмүүсээ, бөхөөс, морьноос бусад оюунлаг зүйлээ дэмжмээр тэ.
Бас Д.Одсүрэн гээд балетчны тухай байна. Яаа тэр бие хаа бас л хамаг биеийн сэрэл хөдөлмөөр. Хөл мөл, гэдэс мэдэс гээд л. Ха ха. Том хүний юм ярьчихлаа. Ингэхэд байна шдээ, монголчуудтайгаа хэд хоног явахад л чих алт болно, сүүлд нь өөрөө 2 дугаар сувгаар ойлгодог болно, энэ сэдвээр ярьдаг болно. Ха ха. Гэхдээ би тэгж ярих авъяасгүй юм билээ. Ээрч муураад хэл ам эвлэхгүй...
Бага байхад бүжиглэдэг банди нар нэг тийм туяхан согоо шиг харагддаг байлаа. Алхаж гишгэж байгаа нь, ярьж байгаа нь гээд л.
Энэ удаагийн хүмүүс харьцангуй гайгүй, 2 дугаар сувгийн зүйл ярихгүй, учир нь дандаа хүүхнүүд учир. Хи хи.
Юу ярьж байлаа? Аан тийм, балетчин. Одсүрэн харин эрэгтэйлэг юм билээ. Зургийг нь хараад л дүгнэсэн хэрэг шүү.
Мөн сэтгүүлийн сүүл хэсэгт гардаг өгүүллэг, тууж, шүлэг нь таалагддаг юм. Энэ удаад Б.Ойдавын шүлэг, С.Эрдэнэ гуайн өгүүллэг нийтлэгдсэн байлаа. Блогтоо хуулж бичнэ ээ.
Амралтаа сайхан өнгөрөөгөөд, нэгдэхэд эрч хүчтэй ажилдаа марш...
No comments:
Post a Comment