Аялалын сонин 1

Найзууд минь буцчихсан л даа. Одоо зургаа хараад л, эргэн дурсаад л, ийнхүү бичээд суух нь кайфтай л байна. Жуумалзаастай зарим нэг газарт нь.
Их л олон газар төлөвлөсөн ч цагтаа баригдаад бүгдийг нь амжаагүй. За дараа ирэхээрээ л гээд яваад байсан. Амны билгээс ашдын билиг...

Энэ манайд дуу нь хүртэл байдаг Садако охины хөшөө.  2 настайд нь Хирошима хот атмын бөмбөгдөлтөд өртсөн. 12 настайдаа цусны хорт хавдраар өвдсөн. Удалгүй тэнгэрт хальсан. 1000 шувуу хийвэл эдгэрнэ гэж итгээд шувуу хийгээд л...
Одоо ч жуулчид мянга мянгаар нь шувуу хийж очдог. Миний мэдэхийн Төв аймгийн япон хэлний дугуйлангийн хүүхдүүд хийж очиж байсан.
Бидний хэдэн нөхөд музейг нь маш идэвхитэй үзсэн. Бага зулзага ээж илүү гэж тувт тэврүүлээстэй, ээж нь ч өөрийгөө илүү гэж хошгироостой хэхэ. Дараа бие биенийдээ зочлохоороо харан баясаж, дурсаж байхаар дурсгалын зүйлс худалдаж авсан.
Хэдийд ч очсон хүн ихтэй байдаг газар. Гадны жуулчид мэдээж. Хамт олноороо яваа япон хүмүүс ч их. Ялангуяа ойр хавийнх нь мужийн бага сургуулийн 6 дугаар ангийхан дадлага аялалаар их очдог.
Атмын бөмбөгийг эсэргүүцсэн, энх тайвныг сурталчилсан дотоодын болон олон улсын хурал чуулган байнга зохиогддог юм билээ...