Ц.Хулангийн өөрийнх нь хэлснээр зүгээр л нэг амьдарч боломгүй санагдаад бичдэг гэдэг шиг би нь бас зүгээр л нэг амьдарч боломгүй санагдаад блог бичдэг байх шүү.
Найрагч маань ч өөрөө зүгээр л нэг амьдарч боломгүй санагдаад бухимддаг үе олон болтой.
Номонд бичсэн нэг зүйл нээрээ л тийм шүү гэж бодогдуулав. .
Монголчууд бид аливаа зүйлийг их өмчлөх дуртай гэж. Бүр бүхэл бүтэн хүнийг өмчлөх гээд байдаг нь. Далай ламыг монголд айлчлахад нь том дарга нар, тэдний гэр бүлийнхэн, хамаатан саднууд уулзах гээд дугаарлаад амар заяаг нь үзүүлдэггүй байсан тухай байсан. Тэхэд энгийн ард олон холоос ч болтугай барааг нь харчих санаатай чихцэлдээд л...
Монголчууд бидний шүтэж, сүсэглэж чадахаа байсанд харамссан тухай бичсэн байна. Үнэн шүү. Урдаа барьдаг хийдэд очиж мөргөнө, ном уншуулна, адис авна. Даан ч дотоод сэтгэл нь тэс өөр зүйл бодно, хүснэ...
Зон олны амьдрал
Зовлон тийш яарна
Зовсон хүн ядрахдаа
Бурхан тийшээ яарна... Мастерс
За тэгээд зохиолч олон нөхдийнхөө тухай дурссан байсан. Найраг, зохиолуудыг нь амтархан уншдаг найрагчид, зохиолчдын тухай сайхан дурсамжуудаа бичжээ. Ганц нэг хүний тухай ширүүхэн хэлсэн байсан лээ. Болж байгаа юм уу даа? гэж санаа зовоостой. Өөртөө дайсан төрүүлээд. Одоо чинь хүлээцтэй хандаад, сонсдог нь бага болчихсон болохоор. Гэхдээ л ингээд шудрага, ширүүхэн хэлчихдэг хүн байхгүй бол гэж өмөөрөөд л сууж байна.
Залууст бас л шүүмжлэлтэй ханддаг нь таалагддаг. Алдаж үзээчээ, дурлаачээ, ажил хийж үзээчээ гэж нэг ярилцлага өгсөн байсан даа.
Гэх мэт зөндөө л зүйл бодогдуулахаар ном байсан. Аргагүй л уншигчдын хүсэлтээр 3 дахь удаагаа хэвлэгдэж буй ном санагдсан.
Сайхан ном унших боломж олгосон Гуталчин-д дахин гялайлаа. Хэ хэ
No comments:
Post a Comment