Нэг шавь өвөө маань сайн дурын ажилтнаар Канбож улсыг зорьсон гэж бичиж байсан даа.
Яваад нэлээд хэдэн сар болов. Сардаа нэг удаа захидал ирүүлнэ. Хөөрхөн. Би догдлоод л уншина. Зурагтай бас.
Би тэр бүрт нь хариу өгч чадахгүй ээ. Нэгтгэж байгаад л бөөнддөг гэж байгаа.
Намайгаа марталгүй ингэж захиа занаа өгдөгт нь баярлаад байдаг юм. Миний япон хэлэнд ч хэрэгтэй. Дунд нь мэдэхгүй үг хэллэг, тэр бүр хэрэглээд байдаггүй хэлц энэ тэр байдаг болохоор емайл хаягаа шалгах бүртээ нэр нь байж байвал инээмсэглэл тодруулаад л өдөртөө эрч хүчтэй байдаг болж.
Хөөрхий муу шавь минь надаас захидал хардаг л байх даа. Одооноос дор бүр нь хариуг нь бичиж байна аа. Хэ хэ.
-Чи минь, ажил төрөл, гэр орон, үр хүүхэд гээд завгүй байдаг тул тэр бүр хариу гээд яах вэ?
гэдэг болохоор тэр үгэнд нь би санаа амарчихаад л яваад байна.
Зарим нэг япон хүмүүс ийм сүрхий мундаг байх юм. Хуучны харилцаагаа хүндэтгэж, цаашид ч үргэлжлүүлэх зорилготой байдаг.
Мэдээж дунд нь тэгсгээд хэрэг нь дууссан бол хэсэгтээ чимээгүй байдаг ганц нэг япон хүмүүс бий бий. Энэ олон хүн дунд сайтай муутай зүйл байлгүй л яахав. Би ч манай монголчуудад ихээхэн ажиглагддаг зан болохоор тоохгүй л дээ.
Ер нь манайхны дунд хэрэгтэй үедээ чухам найзаа, хайраа гэх нь холгүй байж байгаад хэрэг нь дуусахаар таг чиг болдог хүмүүс их тэ. Би ч өөрөө заримдаа удаан холбоогүй байсан хүмүүсээ гэнэт санаад асууж лавлах зүйл зөндөө гарна аа. Хэ хэ. Энэ алдаагаа засахыг хичээдэг ээ.
Уучлаарай та нар минь. Сэтгэлдээ бол байнга л та нарыгаа санаастай шүү.
За бүгдэд нь амжилт.
No comments:
Post a Comment