Нэгэн атаархал

Бага сургууль, за ер нь бүх л төрлийн сургууль явахдаа атаархдаг зүйлийн нэг нь энэ гадаах талбай.
Өнөөдөр үдээс өмнө очсон бага сургууль. Хөдөөний жижигхээн сургуулийн гадаах талбай гэхэд л ийм байна даа. Сурагдчын тоо 50. Нэг дүгээр ангид 3хан сурагч байсан. Тийм байхад л сургууль нь бүх юмтайгаа. Бүүр нэг атаархал төрмөөр.
Мэдээж дээр үед бол сурагчдын тоо олон байсан. Цагийн аясаар хүн амын тоо цөөрөөд ийм бага тооны сурагчтай болчихсон юм шүү.

Яваандаа  хүн ам нь бүр цөөрөөд, сурагчдын тоо тун чиг цөөрвөл хаагддаг сургууль байдаг юм билээ. Ганц нэг явж байгаа сурагчдаа хамгийн ойрхон сургууль руу шилжүүлдэг гэсэн.

Тэгэхэд манай монголд яаж байна? Нэг хэсэг их шуугисан даа. Сургуулийн гадаах талбайд барилга баригдаад байна гээд л. Сүүлийн үед яасныг хэлж мэдэхгүй байна л даа. Иймэрхүү талбай харагдвал дээгүүр доогуур гүйж байгаад ямар нэгэн барилга барьчихаж байх жишээтэй. Тэгээд сургууль нь гадаанаа талбайгүй.

Зарим нэг хувийн сургууль бүр дотроо заалгүй ч байдаг гэсэн. Одоо ч өөр болоо байлгүй дээ тэ.

Би нь багадаа сургуулийнхаа гадаа их тоглодог байлаа. Цувраад л. Тарахгүй ээ. Багш нар таарвал пир хийж гүйлдээд л. 10 жилээ гэж, гоё шүү...