Багахан зулзага минь ээжийн эзгүйд жаахан паянтай.
Яасан гэхээр? Юм аа их мартаж байсан гэнэ. Тооныхоо хичээлийн нэг картыг олохгүй, надтай яриад л бөөн сүр болов. Би ч ээжийгээ санаад хэцүү байгаа байх гээд, тэр дор нь багш руу нь залгаад сүр болов.
Харилцах дэвтэрт нь бичиж, ээж нь утасдаж, олдохгүй бол ирэх долоо хоногоос очихоороо захиалъя гэж байсан карт нь олдсон.
Хаанаас гээч? Диван дээрх олбогны доороос. Ха ха.
Үүнээс гадна, байсгээд л нэг дэвтрээ мартана, нэг бол номоо мартана. Уг нь аав аниа хоёр нь шалгаад, хэлээд л байдаг гэсэн. Тэгсэн хэрнээ л мартааский.
Ээж гэдэг хүн гэртээ ямар их үүрэгтэйг сая л мэдлээ гэхгүй юу? Манайхан ч мэдэрэхийн дээдээр мэдэрсэн.
Урд нь цөөхөн хоногоор л явдаг байсан хүн энэ удаад хоёр долоо хоногоор алга болчихсон юм чинь аргагүй аргагүй. Хэ хэ.
Оройд манай хэд усандаа орох, эрт унтаж барих гээд л завгүй тул оройд залгаж төвдөлгүй, өглөө эрт залгадаг гэж байгаа. Нойрмог хүн л ээжийгээ санаад байна аа, хурдан уулзмаар байна аа л гэнэ.
Томхон зулзага бол тоож байгаа ч зүйл алга. Дунд нь аавдаа хэд загнуулж, ээждээ холоос утсаар нэг загнуулж авсан. Хэ хэ.
Эцэстээ бага зулзагын юмаа мартдаг нь ээжийн буруу болж таарсан. Ээж ажил ажил гэж гүйгээд, гэрээ мартсан Гэсэр болсон тул гэж айлдсан.
Алдаагаа хүлээн зөвшөөрч байна аа. Хи хи
Тун удахгүй долоо хоногоор шахуу бас явна шд, яадаг юм билээ?
No comments:
Post a Comment