Шавийн яриа

Монгол шавь маань хөөрхөөн. Хи хи. Ингэсийн.

-Багшаа би ном уншиж байгаа.
-Өө тийм үү? Сайн байна, дараа багшдаа зээлээрэй.
-За.

Нэг л итгэлгүй хэллээ.

-Юу гэдэг ном бэ?
-Балжингарав билүү? Балжингарам билүү? Балжингарамын зун гэдэг нэртэй байхаа.
-Уншиж байгаа номынхоо нэрийг тогтоодоггүй юм уу?
-Хэ хэ

Хэд хоногийн дараа
-Өнөөх номоо уншаад дуусчихсан уу?
-Тэгсэн.
-Зээлэхгүй юм уу?
-Юу л даа багшаа...
-Юу?
-Том хүний юм гардаг юм аа. Танд өгөхөөсөө ичээд. Та намайг яасан хачин юм уншдаг юм гэж бодно шд:
-Ха ха. Чи хүүхэд байж яагаад том хүний ном уншаад байгаа юм?
-Гэхдээ тийм ч их том хүний юм гардаггүй л дээ. Зүгээр л та буруугаар бодчих байх гэж санаа зовоод л.
-Зүгээр зүгээр. Угаасаа хүүхдүүд тиймэрхүү зүйлийг ном, сонин сэтгүүл, зурагтаас л мэдэж авдаг биз дээ? Учиргүй ээж ааваасаа асуугаад байдаггүй биз дээ? Багш нь ойлгож байна. Номоо л хурдан авчирч өгөөрэй.
-За. Ёх санаа амарлаа.

Хөөрхөн байгаа биз дээ? Тэгж байгаад тэр номоо авч уншихаар нь яг яаж том хүний юм гардгийг нь хэлнэ ээ за? Хи хи.