Эмгэн євгєн хоёр

1991 оны Шувуун саарал наадмын дєтгєєр байрын шагналт

Наадмаар эмгэн, євгєн хоёр хотоо сахин vлджээ. Урд гэрийнхээ эмгэнийг аргал тvvгээд, цvv нь мултарсан тэрэгний дугуй шиг майжигнан ирж явахыг харсан Буд євгєн "Yеийн хvvхнvvд ийм болчих гэж дээ. Сайхан хvvхэн явсансан" гэж гаслан шогшироод баахан тээнэглзсэнээ тосохоор шийдэв. Эмгэн нуруу vvрэн айсуй атигар євгєнийг хараад "Эрийг нас дарнаа гэж, бурхан минь. Ямар жавхаатай эр явлаа даа хєєрхий" гэж харууслаа. Євгєн
-Алив Цэвэлмаа минь. Ингэж яваад л чи нэг мєр сєхрєх хvн дээ. Гаднаа тvлш овоолтоотой байхад...
-Хєдлєхгvй бол энэ зовлого євчин ээрээд амраахгvй ээ. Гэмгvй, та хэрэггvй... Эр хvнээр шээзгий vvрvvлээд нvгэл болно гэв.
Тэд єдрийн уртад ганцаардах сэтгэлээсээ болж бие биенээ хань бараа татна. Эмгэн тос орхисон цай самарч, євгєнийг дуудан орны хажууд бамбай хаяад тухтай цайлцгаав.
-Ай мєн сайхан цай яа. Хvvхдvvд нэг л угаадас шиг юм чанах юм даа. Аргагvй л чиний гарын цай мєн юм даа гэж євгєн хєлс дааварлуулав.
Эмгэн євгєний баярлаж байгаад ч тэр vv, эсвэл гары нь дагаад горьдож байна гэж бодсон уу, нэг юм дутаад байх шиг єндєлзсєнєє "Ээ..." гэж уулгалан мартсанаа санах аятай
-Би танд тогоо тавьж єгье гэх нь тэр. Євгєн дуртай байсан ч
-Цэвэлмаа минь єдрийн хар халуун дээр бас шарагдаад... гэвэл
-Зvгээр ээ, хамаг амьтан наадаж байхад. Эр хvний заяа харих байгаа даа гэв. Эмгэний магнайн vрчлээ тэнийгээд, нуруу нь ганагар болох шиг євгєнд санагдаад залуу цагтаа их жоготой тоглож инээдэг байсан мишээл нь нvд, уруул хоёрт нь ургаад ирэв.
Євгєн шvvрс алдан "Харгиж дээ харгиж. Залуу цагт хонины бэлчээр дээр л тvйвээдэг байж дээ" гэх харууслын гаслант бодолд автав. Цэвэлмаа эмгэн гурван усаар охь нэрмэл авав. Сэтгэл жаргасан євгєн
-Аа мєн галзуу гарчээ. Ясны хєлс бурзайхаар... Yнэрийг нь ээ. Энэ гол усанд сайхан найрладаг байлаа даа. Одоо ч ярьж хєєрєх хvнгvй, хажиглагдах л vлдэж дээ гэлээ. Эмгэн
-Хэлээд яaхав, хэлээд яaхав гэж амыг нь дагуулав. Хєх ногооны хонин зэрэглээ шуулттай хаяанаас ирэлзэн босож, алс хангайн бараа хєхємдєглєнє. Євгєний нvvр халуу дvvгэн минчийж, дотоод хормойгоороо хєлсєє арчиж, бодол нь уясан цэнхэртэж, суудалдаа ганхасийгээд
-Цэвэлмаа гялайлаа хє. Цэвэлмаа... чи залуудаа зvсэнд чинь зvv сvвэлмээр сайхан хvvхэн байж билээ гэхэд эмгэн залуу хvvхэн шиг жуумганав. Буд євгєн "Єєртєє тохирсон жаахан аальгvй эм хvндээ хєгширсєн ч гэсэн хєєрхєн зохидог л юм байна даа" гэж бодоод
-Цэвэлмаа минь намайг архи хараад хэл амаа билvvдэж саймширчихлаа гэж битгий бодоорой. Миний vеийн харцуул бултаараа л нvдээ хужирладаг байсан даа гэхэд Цэвэлмаа эмгэн эртний харгуйн улбаагаар бvдчих шиг
-Та тоож хардаг байсан гэж vv дээ. Гэнэн тэнэгтээ хойноос чинь би нулимсаа мєн ч их залгисан даа гэвэл євгєн цохон дундуураа няслуулах шиг таг чиг мухардаж орхиод духаа баахан илж
-Ийм л сохор хорвоо гэснээ хэл ам нь эвлэхгvй баахан сууж
-Хvн хvнээ vгvйлж, мєрєєсдєг заяатайгаас... Данх цайгаа хувааж, хєлєє хучилцаж явбал... гээд гацчихав. Эмгэн сэтгэлээ онгойлгож, хангиналт шvvрс алдаад
-Хvн амьтны элэг доог болно биз дээ. Бурханы дутаасныг гvйцээхийн хэрэггvй гэдэг дээ гээд дахиж тогоо тавихаар газар тулж босов. Yд хэвийн сvvдэр хэлтийхэд хєхєрч хєвєгнєх дvнжгэр vvл, хоймор ханхалзах Буд євгєн хоёр адилхан харагдана. Євгєн байсхийгээд л
-Элэг доог ий... Эднийг бvтээгvй байхад энэ хорвоод бид эзэн нь байгаагvй гэж vv. Хvн єтлєхєєрєє данснаас хасагдаж, хvн биш болдог юм биз дээ хэмээн гомдол тавина. Эмгэн євгєнийг
-Балга сувс даахаа болио юу даа гэж аргадан бойлж, Будыг залуудаа талийгаачдаа агсамнан алхихад нь бах тав нь ханан бас атаархаж явснаа гэнэт санаад хvн гэдэг их нvгэл vvрч явдаг амьтан юм даа. Хатуу тоглоомтой хорвоо хойно доо гэж бодлоо. Эзэд нь наадамд явсан хот айлыг эмгэн євгєн хоёр сахиж байлаа л.

Жанчивдоржийн Дашзэгвэ