2015

Ширхэглэн буусан цагаан цастай
Чимэглэн гоёсон ногоон модтой
Ширээ тойрсон хайртай хүмүүстэйгээ
Шинэ оноо сайхан угтаарай.

Өвөө минь та надад

12 сарын уламжлалт бичлэг. Охид минь Санта өвөөгөөс бэлгээ авсан. Бага зулзагаа хуурах амархан шүү дээ. Модтой чихэр, өөрийнх нь дуртай хүүхэлдэйн киноны баатрын зураг бүхий 1 оймс, 2 бандааш. Хэ хэ. Юун сонин юм өгдгийн гэж бодож байна уу? Яагаад ийм бэлэг сонгосон бэ гэвэл их л олон шалтгаан бий.
Японд чинь тэр бүр монгол шиг дэрвийсэн палаж өмсөөд байхгүй тул авч бэлэглэх шаардлага алга. Төгөлдөр хуурын дугуйланд явдаг гэх мэт охид тийм палаж өмсдөг л дөө. Бага минь одоохондоо тиймэрхүү зүйлд явж эхлээгүй л байна. Цамц өмд гээд л аниагаас дүүд ирсэн, хүмүүсийн бэлэглэсэн гээд л шүүгээнээсээ хальж гараад байгаа тул хувцас бэлэглэсэнгүй. Гайхуулаад гэж бодов оо, шүүгээ нь хариугүй жижигхээн шүү. Хэ хэ. Оймс чинь ч хувцас биз дээ. Тийм л дээ. Гэхдээ энд хөл нүцгэн байх нь их тул оймс тоотой л байдаг юм. Ном авч бэлэглэе гэсэн чинь сар бүр цэцэрлэгээсээ насандаа таарсан ном худалдаж авдаг тул ном өгсөнгүй. Тоглоом гэсэн чинь бас л аниагаас дүүд дамжиж ирсэн хүүхэлдэй, тэрэг гээд есөн жорын тоглоомтой тул бас л худалдаж авсангүй. Чихмэл тоглоом уг нь дэмий гэж боддог юм. Гэхдээ л гэрт яаж ийгээд л чихмэл тоглоом цуглаад байх юм.

Гол нь аниа байна. Ээж аав санта гэж мэдээд хэлэхгүй, тэгсэн мөртлөө жуумалзаад л байх юм. Тэгснээ дүүдээ зааж өгч байна аа.
-Аниа би, сантад модтой чихэр захинаа.
-Жаахан үнэтэй, гоё юм захиач ээ, санта юм чинь өгч л таараа.
гэж ярилцахыг нь олоод сонсчихов. Хэ хэ
Тэгэхээр том зулзагатаа дугтуйнд мөнгө хийгээд өгчихсөн. Юу өгөхөө мэдэхгүй хэцүүдээд байсан юм. Маргааш нь дүүгээ цэцэрлэгт нь өгчихөөд бидэн хоёр сайхан дэлгүүр хэссэн. Монголчуудынхаа ёолконд бэлдэж ээж саатай сормуусны будаг худалдаж авав. Аниа хумсны лаак худалдаж авав. Одооны охид ганган болжээ. Надад ганц ч будаг байхгүй шүү дээ.

Хэдэн өдрийн дараагаар бидний хэдэн ээжүүд хүүхдүүддээ юу өгснөө, ирэх жил юу өгөхөө ярилцдаг юм.

Гэх мэтчилэн жил жилийн Хмас баярыг зугаатай, хөгжилтэй, ямар нэгэн дурсамжтай тэмдэглэж байна даа. Олон жилийн дараа уншихад сонирхолтой байх байх тийм ээ...

Цэцэрлэгийн шинэ жил

Шинэ жилийн баяраа 25-наас өмнөх нэг ажлын өдөр хийнэ. Зөвхөн хүүхдүүдийнхээ дунд л хийчихнэ. Багш нар нь тусгай тоглолт бэлдэнэ. Нэг нь Санта өвөө болно. Бэлэг өгнө. Бэлгийн агуулга нь хүүхдийн насны онцлогт тохирсон жижигхээн тоглоом, нэг ном байсан. Хүнсний зүйл хийдэггүй. Ер нь өдөр тутам цэцэрлэгтээ чихэр жимс авч очих хориотой. Явцын дунд ганц нэг зураг дарсан байна. Сар бүр янз бүрийн арга хэмжээ зохиохдоо, эсвэл өдөр тутмын цэцэрлэг дээрх тоглоом наадгайн явцад зураг дарж угаалгаад ар гэрийнхэнд нь хүргүүлдэг юм. Мэдээж зурагныхаа мөнгийг эцэг эхээс гаргуулна. Тийм болохоор ээж аавууд очоод зураг дарах гэж байна гэж сүр болоод байхгүй. Баяраа тэмдэглэж буй өдөр хоол нь мэдээж бяцхан хэмжээний тусгай хоол өгнө.
12 сар гараад л Крисмас уур амьсгал ороод ангидаа Санта өвөөгийн малгай хийх, цасан өвгөн хийх гээд л бага багаар бэлдээд явна. Сүүлд нь урласан бүтээлээ гэртээ авч харина. Урагдаад муудталаа гэрт минь хөглөрнө. Тэгэхээр нь нууж байгаад би нь хаяна.
Гэх мэтчилэн манайхан шиг сүр болохгүй ямарваа нэг баярыг тэмдэглээд байна л даа.

Хааяа монголоо шүүмжлээд энд тэгдэг ингэдэг гэж ярихаар танай наана чинь тэгдэг л юм байгаа биз, бид чинь наадаж байх тусгай заяатай тэнгэрлэг улсууд гэж ирээд загнуулах нь холгүй юм болно. Тэгэхээр нь ярихаа болиод блогтоо хааяа ингэж бичдэг болж байна даа гэж.

Крисмас баярууд

Хагас сайнд нь хорооны бүх хүүхдүүдийг хамарсан баяр нь болов. Ном уншиж өгөөд, их сургуулийн хэсэг оюутнуудыг урьж жүжигчилсэн тоглолт тоглуулаад, тарахад нь бэлэг өгнө. Бэлэг нь цамаан монголчуудын хувьд бол юун хөгийн юм өгдөгийн гэмээр шүү дээ.

Бүтэн сайнд нь бага сургуулийн сурагчдыг хамарсан баяр нь болов. Түрүү жил даргын ажил хийгээд үгээ хэлээд байсныг минь санаж байна уу. Жил жилээр өөр хүн хариуцдаг болохоор би нь энэ жил сайхан чөлөөтэй л байна. Зохиож байгаа арга хэмжээнд томыгоо оролцуулчихаад л. Багыгаа яадаг вэ гэж үү? Сургуулийн өмнөх насны хүүхэд хамрагддаггүй юм. Бэлэг нь хагас сайныхаа баярыг бодвол арай тансаг. Учир нь нэмж жилдээ нэг хураамж төлдөг тул. Тэрнийхөө төсвөөс гаргана. Энэ удаад бялуу хийж идсэн гэсэн. Хормогч, таваг сэрээгээ гэрээсээ авч явсан. Харьж ирэхэд нь дүү нь жаахан барьцсан.
-Миний бэлэг хаана байгаан аниа?
-Чамд байхгүй шдээ, яах уу?
гэцгээгээд л байсан. Насны зөрүүтэй гэлтгүй хоорондоо барьцаад байх юм аа энэ охидууд. Ээж нь дунд нь энхийг сахиулагч хийх гэж бас л үгээ хэлнэ дээ.

Эхнээсээ эзэндээ

Захиалгууд минь эхнээсээ эзэндээ хүрч байна. Малгай ороолт хосоор нь гэж байсан даа. Энэ ороолт нь. Малгай нь түрүү жил нэхээд зургийг нь оруулж байсантай адил тул энд дахин оруулсангүй.
Үүнийг нэхэж байхдаа өөрийн минь шунал бас хөдлөөд байгаа юм бишүү. Өөртөө бас ийм гоё ороолт нэхэх юмсан гээд л. Харах тусам хайр хүрээд байсан юм аа. Гэхдээ яахав, миний сурсан юмыг хүмүүс аваад ...чихгүй тул тэгэж байгаад өөртөө нэхнээ. Хэхэ. Гэхдээ нэг айдас бий. Тэр нь юу вэ гэхээр? Том зулзагатаа дээрэмдүүлчих вий гэж. Ккк
Эзэндээ таалагдсан гэсэн.
Одоо нэг захиалга минь тун удахгүй дуусах гээд дуншаад байгаа. Жаахан хүлээгээрэй. Ажлаа тарж ирээд л нэхдэг учир, хоол унд тогоо шанага гэсэн 60 чавганцын ажил дундарч өгөхгүй заримдаа барьж авч чадалгүй унтаад өгөх юм. Ямар ч байсан ондоо багтааж явуулнаа.

Цасаа цасаа ороорой

Тэнгэр хангай хилэгнээд хэцүү л байна. Хэдэн өдөр цасаар шуурав. Хэмийн хувьд шалихгүй ч жиндүү гэж жигтэйхэн. Голдоо ортол даарна гэдэг л энэ байх. Манай энд энэ жил их эрт цас оров. Өмнөх жилүүдэд бол шинэ жил болоод байхад цасгүй хараараа байгаад л японд ирсний анхны жил мил бол нээх настаргүй байдаг байлаа шүү дээ. Одоо бол эсрэгээрээ хэт дасчихаад монголд шинэ жил тэмдэглэж байгаа хүмүүсийг шүүмжлээд байдаг болсон шүү дээ. За тэр ч яахав, яриад байвал дуусахгүй.
Нэг өдөр нээх гоё яг л Улаанбаатарт хуучнаар Ялалт кино театрын тэр л тойрогт өнгөрүүлсэн хүүхэд насыг минь өөрийн эрхгүй бодогдуулсан цас оров. Гадаа гарч алхаж цасны чихрах дууг сонсоод баярлаад байгаа юм бишүү.
За нэг шөнө ороод л ийм. Өглөө нь хүмүүс машиныхаа цасыг унагаах гэж бөөн ажил. Зураг 2-т бол машин барьж явахад их хэцүү байсан яг шуурч байх үедээ бол.

За тэгээд цас орсны маргааш ч юм уу, хэд хоног жаахан нар ээчихвэл өнөөх цас нь хайлаад нил усан шалбааг. Гоё гутал мутал өмсөлтгүй. Уртаа гэгч түрийтэй усны гуталтай л явна. Сүүлийн үед усны гутал хүртэл их загварлаг болсон. Өнгөц харахад гоёмсог түрийтэй гутал л гэсэн үг. Гэхдээ бас анх ирчихээд эднийг гуталны соёл, мэдрэмж гэж үнэн байхгүй улсаа гэж хардаг байсан бол одоо өөрөө дунд нь орчихсон. Углахад амар, бороо, нойтон цасанд өмсөхөд миарсан ч яахав гэсэн гутал өмсдөг болсон. Их үнэтэй гоё гутал авчихбал тэрийгээ арчилж маллах гэж үнэн төвөгтэй юм билээ. Хаширсан хөөн гэж.

Уг нь нээх гоё цасны тухай бичих гэж байсан чинь. Хэ хэ.

Бага байхдаа өмднийхөө бөгсийг хөлдтөл, нэхий бээлий шалба нортол уулын уруу гулгаж тоглодог байж билээ. Чарга тэр бүр олдохгүй ээ. Цаасан хайрцагны хэлтэрхий олж түүгээр гулгана. Бас байрны шатны бариулны хаймрыг чарганыхаа хөлд углахаар үнэн урамтай гулгадаг байж билээ. Одоо бодоход улсын өмчинд үнэн найр хайргүй ханддаг байж дээ.
Бас нүүрээ их ч олон удаа цасаар угаалгасан даа.
Гулсуурны төмөр долоож хэлнийхээ арьсыг нэг хуулж байж билээ. Үнэн тэнэг ээ. Ккк
Цас орохоор л дээшээ хараад амаа ангайна. Цас идэх гэж тэр. Одоо охидууд минь бас яг тийм үйлдэл хийхээр хүүхэд болгоны гэм биш зан юм шиг байгаа юм. Бага зулзага бол үнэхээрийн дурлаж байна аа энэ цасанд. Нууцаар идээд л байгаа. Нууцалж чадсан гэж бодож байгаа байх дээ. Хэ хэ. Ээж нь үнэн гатнуул юм болохоороо дор нь барьна шдээ. Хэ хэ.
Хүүхэд нас гэж үнэхээрийн дурсамжтэй гоё шүү...

Зузаавтар ном

Богино өгүүллэгүүдтэй.
Зохиогч нь П.Батзориг. Аялагч хүн гэнэ. Амай-с өөр аялдаг хүн сайн мэддэггүй байлаа. Гэснээс Амай-тай хальт нэг анги байж үзсэн шд. Хэхэ. Яахав дээ л залуу байж билээ. Ха ха.
За тэр яахав. Зохиогч маань мэдээж энд тэнд аялан явахдаа их л олон адал явдалтай таарч байсан байх. Түүнийгээ зохиолтойгоо холбон тууж өгүүллэг бичдэг шиг санагдав. Хэл ам сугалчих гэсэн гадаад улс, гадаад хүний нэр дунд монгол хүн, монгол орны тухай тусгаж өгсөн нь хааяа нүдний өмнүүр жирэлзээд л. Нээрэн л энд тэнд хэрэн яваа нутаг нэгт монголчууд минь санаанд оромгүй адал явдал ихтэй байдаг байхдаа гэж бодогдмоор.
Нэмж хэлэхэд өмнөх бичлэгүүдэд дурдсан номнууд шиг хуудас бүр нь элдэв өнгө зөнгөгүй жирийн л ном байсан тул гялбаж мялбаад нүд ядрахгүй, цаанаа л нэг танил байлаа.

Захиалганы даллага

Юу гээч, гар урлал. Нэхмэл.
Малгай ороолт бээлий хосоор нь. Жаахан хүүхдэд нэг майк. Бүр яг нэг өдөр орж ирснийг ч хэлэх үү, альнаас эхлэхээ мэдэхээ байж хэсэг маанагтав. Малгайнаас нь эхлэв. Урд нь хэд хэдийг нэхчихсэн байсан болохоор тоо бодоод байх шаардлагагүй, шууд л эхлээд нэхээд дуусчихсан.
Нэхэхэд хүртэл тоо бодно шүү дээ. Бэлэн схем байхгүй тохиолдолд бол хээ хуараа тааруулах гэж тоо бодоод хэдэн өдрөө авна аа. Хэ хэ. 60 чавганцынхаа ажлын хажуугаар нэхсэн тул, бас нэг дор хоёр өөр зүйл эхэлчихсэн чинь муу умгар гэр минь нэхмэлийн утсан дотор л эргэлдлээ гэж.
Олоон жилийн өмнө монголд байхдаа нэг, энд ирээд нэг майк том зулзагатаа нэхэж өгч байсан юм. Тэрнээс хойш ерөөсөө майк нэхээгүй байсныг хэлэх үү? Сонирхолтой шинэлэг байлаа. Бага зулзагатаа нэхэж өгдөг юм билүү гэснээ болилоо. Аниад нь нэхэж өгч байсан нь багадаад дүүд нь ирсэн. Олон юмны хэрэггүй яршиг.
Харин худалдаж авах захиалга чинь их урамтай байдаг юм байна шдээ. Нэхэж байхад нүдэнд мөнгө, мөнгө, бас дахин мөнгө харагдаад л хэхэ. Мөнгөний шуналтай золиг вэ? гэж бодож байна уу? Ер нь мөнгөнд дургүй хүн байхгүй биздээ?
Зураг: Малгайны эхлэл. Бусдынх нь зургийг дуусахаар нь орууламз.

Хөгжөөнт боулинг

Энэ удаагийнх нь тусгай тамирчид бус оролцох сонирхолтой хорооны оршин суугчдын хоорондын хөгжөөнт тэмцээн. Нялх балчираас настай хөгшид хүртэл өргөнөөр оролцож болно. Миний бага зулзага хүртэл оролцсон. Хэ хэ. Хамгийн бяцхан тамирчин байсан байх шүү.
Хоёр үе тоглоод оноогоор нь байрт шалгаруулна. Бид энэ удаад тааруу тааруу. Хэ хэ. Баян ходоодоо шалгаруулсан чинь хань ижил томчуудын баян ходоод болдог юм даа. Таран тартлаа баян ходоодоо гэж дуудуулах шив. Шагналтай юм аа ядаж байхад. Бага зулзагыгаа бас баян ходоодоор шалгараад шагнал авчихаасай гэж хүсээд байна аа ээж нь. Шуналтай гар. Ккк. Хань ижлийн баян ходоодны шагнал нь 1000 иений ном авах эрхийн бичиг байсан юм. Би нь тэрэнд л шунал хөдөлж байхгүй юу.
Оролцсон бүх хүнд ундаа, цай гэх мэт зүйл тараана. Хүүхдүүдэд бага зэргийн амттаны нэмэлттэй. Тараад шагналаа гардуулах үед бүх хүмүүст сандвич, булчик, цай тарааж өгсөн. Мөн оролцсон бүх хүүхэд дэвтэр, балын харандаагаар шагнуулсан.
Гэх мэт гаднаас нь харахад инээдтэй ч юм шиг хирнээ дотроос нь харахад асар зохион байгуулалттай арга хэмжээ зохиочих юм.
За энэ зураг дээрх амьтан бол бага насны хүүхэд бөмбөгөө өнхрүүлэх гулсуур. Амар, шидэж барихгүй. Энэн дээрээс гулсуулчихаж байгаа юм. Тэгэхгүй бол хүнд бөмбөгөө гар хөл дээрээ унагаад бэртчихвэл хэцүүеэ.
Би нь бөмбөгөө ар тийшээ шидээд авсаан. Яаж зүгээр байхав. Манай ширээнийхэн, ойр хавийн ширээнийхэн татаж унаж байна лээ. Хэ хэ. Гэхдээ л баян ходоод болоогүй л юм даа гэж.
Ирэх жилийн тэмцээн даанч хол байна даа...

Нимгэн ном 2

Бас л найзын минь бэлэг.
Хүүе, зураг ингэж хөндлөн ороод байна. Уучлаарай. Түрүүчийн бичлэгийнх бас ингэсэн. Шалтгааныг нь ухах зав алга дөө. Хэ хэ
Энд тэндээс сонссон, уншсаныгаа түүгээд ном болгосон байна. Мэдээж зохиогч гэж бичсэн байсан болохоор өөрийнх нь бүтээл их орсон байх. Түрүүчийн номтой адил сургамжит өгүүллэгүүдтэй.
Күнзийн нэг сургааль орууллаа. Та бүхнийхээ урмыг бодож. Хэ хэ.
"Эрүүл мэнд бүх зүйлийг орлож чадахгүй ч гэсэн эрүүл мэндгүйгээр энэ ертөнцийн бүх зүйл утга учиргүй."

Бяцхан шүүмж: Хавтаснаасаа эхлээд л их чамин. Гөлгөр хуудастай, арын фон гэх мэтэд ихээхэн анхаарал хандуулсан нь илт. Гарт баригдахдаа бол сайхан байсан гөлгөр учраас. Гэм нь өгүүлэл бүрийн арын фоныг нь хар, цэнхэр, шаргал гээд л өөр өөр сонгож хэвлэсэн нь уншихад асар төвөгтэй юм байна шүү. Ном хэвлүүлэх гэж байгаа хүмүүс мэдмээр юм байна лээ шүү. Үсэг нь тод харагдаж өгөхгүй, гэрэлд гялбаад уншигдахгүй гэх мэт. Нүдэнд асар их ачаалалтай байлаа.

Жич: Бяцхан шүүмжээ урдах бичлэгнээсээ хуулчлаа, учир нь хэлэх гэсэн санаа минь ижил байж таараад.

Нимгэн ном

Найзын минь бэлэглэсэн ном. Эхнээс нь танилцуулаад явна аа. Цүнхэлж яваад, энд тэнд ажил хөөцөлдөөд явахдаа хүлээлгийн танхимд нь уншдаг гэж байгаа. Богино хэмжээний сургамжит өгүүллүүд учраас нэг газар нэгийг л уншаад явахад яг тохироод байсан.
Агуулгын хувьд орчуулгынх болохоор монгол хүний амьдралаас жаахан хол, утга нь тэр бүр толгойд буухааргүй өгүүлэл хэд хэд байсныг хэлэх нь зүйтэй. Мэдээж хөөрхөн санаа авууштай хэрэгжүүлбэл зүгээр нь байсан.

Бяцхан шүүмж: Хавтаснаасаа эхлээд л их чамин. Гөлгөр хуудастай, арын фон гэх мэтэд ихээхэн анхаарал хандуулсан нь илт. Гарт баригдахдаа бол сайхан байсан гөлгөр учраас. Гэм нь өгүүлэл бүрийн арын фоныг нь хар, цэнхэр, шаргал гээд л өөр өөр сонгож хэвлэсэн нь уншихад асар төвөгтэй юм байна шүү. Зураг 2 дээрхийг харахад л ойлгомжтой. Ном хэвлүүлэх гэж байгаа хүмүүс мэдмээр юм байна лээ шүү. Үсэг нь тод харагдаж өгөхгүй, гэрэлд гялбаад уншигдахгүй гэх мэт. Нүдэнд асар их ачаалалтай байлаа. Хэрэглэгч бол хаан шүү дээ. Тэгэхээр уншигч биднийхээ эрүүл мэндийг бас бодолцоорой.

Мөрөөдөх чухал

"Сэтгэлд хүрэх таван бяцхан хүүрнэл" гэдэг ёстой хөөрхөн ном санаандгүй уншаад.
15 минутанд л уншаад дуусна. Мөн сэтгэлд ёстой хүрсэн, бодит тохиолдлууд байсан.
Эхнийх нь одоо америк улсад мэргэжлийн бейсболд тоглодог Ичирогийн бага сургуулийнхаа 6-р ангид бичсэн зохион бичлэг байлаа. 12 настай юм уу даа тухайн үедээ. " Би 3 настайгаасаа бейсбол тоглож эхэлсэн. Жилийн 365 хоногийн 360 хоногт нь бэлтгэл хийдэг. Найзуудтайгаа тоглох зав маш бага байдаг. Тэгэхээр би алдартай багт тамирчин болж орох нь тодорхой. Мэргэжлийн тамирчин болоод америкт тоглоод их мөнгөтэй болоод намайг дэмжиж тусалсан бүх хүмүүстээ тоглолтынхоо билетийг өгнө" гэж бичсэн байх юм. Ёстой мундаг.

Нэгэн багш 5-р анги дааж авч. Сурлагадаа тааруухан нэг банди байж. Нэгэн өдөр хувийн хэрэгтэй нь танилцаж байгаад нүдэндээ итгэсэнгүй, нэр усыг нь дахин дахин нягталснаа уншиж гэнэ.
1-р анги: Сурлагадаа сайн. Идэвхитэй, хөгжилтэй.
2-р анги: Ээжийнх нь бие муудаад сурлага нь бага зэрэг муудсан.
3-р анги: Ээжийнх нь бие бүр дордоод, таалал төгссөн.
4-р анги: Аав нь архи уудаг болж, хүүхдүүддээ гар хүрдэг болсон.
гэж бичсэн байж. Багш үүнийг уншаад зүрх рүү нь зүүгээр хатгах шиг л болж өөрийгөө үзэн ядна. Учир нь багш хүүг харахаас нүд нь хорсдог байсан гэхэд бараг л хилсдэхгүй. Маргаашнаас нь багш хүүг дуудаж уулзаад
-Өнөөдөр багш нь жаахан сууна. Цуг сууж хичээлээ хийх үү. Ойлгохгүй зүйл байвал багшаасаа асуугаарай.
-За.
Ингэж багш шавь хоёр оройд суруульдаа үлдэж хичээлээ давтдаг болоод хэсэг хугацаа өнгөрсний дараа хүү багшдаа нэг жижигхээн хайрцагтай зүйл бэлэглэнэ. Багш түүнийг онгойлгож үзэхэд бараг хоосон шахуу үнэртэй усны сав гарч ирнэ. Багш хүүгийн гэрт очно. Хүү хаалгаа тайлснаа багшыгаа тэвэрч авна.
-Ээжийн минь үнэр, Өнөөдрийн Крисмас баяр миний хувьд мартагдашгүй сайхан баяр байлаа, баярлалаа багшаа.
Хүүг 6-р ангид ороход өөр багш дааж авав.
Нэг жилийн дараа багшид захиа ирнэ. 6-р ангиа төгсөж байгаа тухайгаа бичсэн байна. 6 жилийн дараа ахлах сургуулиа төгсөж буй тухайгаа, нэлээд хэдэн жилийн дараа тэтгэлгээр их сургууль төгссөнөө, мөн хэдэн жилийн дараа эмч болсноо бичсэн захидал хүүгээс ирнэ. Тэрний дараахан дахин нэг захиа ирсэнээ гэрлэх гэж байгаагаа бичээд, "Би тантай таарсныгаа маш их азтайд тооцдог. Хэрэв би тантай учраагүй бол, 5-р ангид та манай ангийг дааж аваагүй бол би өдийд ямар хүн байх байсныгаа төсөөлөхөд бэрх. Та миний хуриман дээр ээжийн суудалд сууна уу" гэж бичсэн байна.
Жич: Японд жил бүр анги дааж авсан багш солигддог. Мөн сурагчид ч хоорондоо солигддог болно.

гэх мэтчилэн бодит түүхэн хүмүүсийн бага насны амьдралын нэгээхэн хэсгийг түүж бичсэн байсан.
Бусад 3-ыг нь дараа энэ номыг түр зээлэхдээ бичихийг бодноо.

3 настны урлагийн үзлэг

Энэ бичлэг бас жил бүрийн 12 сард бичигддэг дээ. Байнгын зочид минь андахгүй. 11 сарын дундуураас сургуулилалтаа хийж эхлэнэ. Дүрдээ дасталаа, ортолоо нэг их юм ярихгүй. Харин дүрдээ дасаад, үгээ цээжлээд ирэхээрээ гэртээ тэрийгээ бидэндээ хальт хулт яриж эхлэнэ. Бага зулзага нэг орой
-Улаан лооль гүнж болж байгаа. Ингэж хөдөлдөг.
гээд л ёсолж үзүүлж байсан.
3 нас хүрсэн тул хоёр дахь ээлжинд урлагийн үзлэг нь болсон. Яслийн ангийнхан 11 сарын сүүлд болсон юм. Ингэж хоёр хувааж тэмдэглэхгүй бол цэцэрлэгийн зааланд үр зулзагаа харах гэж ирсэн эцэг эх, эмээ өвөө, ах эгч нар багтахгүй хэцүү байдаг юм.

Хувцаслалт бас л эцэг эхэд хүндрэл учруулахгүйгээр шийдчихэж байгаа юм. Хар өнгийн тирко, цайвар өнгийн цамц байвал авчраарай гэж харилцах дэвтэрт нь бичиж өгөөд л болоо. Багш нарын гарын доор материалаар хийсэн, дүрдээ тохирсон хувцас өмсөнө. Зураг дээрх шиг л.
Монголд бол эсрэгээрээ тэ. Хувцаслалт нь их өрсөлдөөнтэй. Яахав эцэг эхчүүдийн хүүхдээ бусдын дор оруулахгүй гэж үздэг нь нэг бодлын зөв ч арай л хэтрүүлээд байх шиг санагддаг юм. Хувийн цэцэрлэгт ажилладаг эгч маань хэлж байсан.
-Монголд хэцүү шүү дээ. Бүх л эцэг эх хүүхдээ од болгох гээд, гүнж болгох гээд, агь болгох гээд үзчихнэ. Үнэнийг хэлэхэд ямар нэгэн арга хэмжээ зохиох нь үнэн стресстэй шүү дээ.

Гэх мэтчилэн эх оронтойгоо харьцуулж хараад л, эх орон минь аливаа зүйлд зөв ханддаг болоосой гэж бодох юм дөө.

Зураг 1. Анги бүр өөрсдийн жүжигчилсэн тоглолтондоо ингэж тайзаа бэлдэнэ.
Зураг 2. Урилга нь. Олон хоногийн өмнө өдрөө товлосох байх хэдий ч 2 хоногийн өмнө ингэж хөөрхөн урилга хийж гэрийнхэнд нь явуулна. Дэлгэхээр хөтөлбөр нь бичээстэй. Ар талд нь цэцэрлэгийн бүх хүүхдүүд дуулах дууны үг бичээстэй байна. Хэд хэдэн төрлийн амьтан нугалаад урилга болгосон байсан. Бага зулзагат минь хэрэм таарсан.

Орчуулгын тулгамдал

Ийм ном уншиж байгаа юм. "Орчуулгын мухардмал байдал" ? Аман орчуулганы тухай, аман орчуулга хийдэг орчуулагч нарт тохиолддог бэрхшээлийн тухай. Тухтай барьж авах зав болдоггүй, санахаараа л ганц хуудас уншаад яваа юм. Тэгээд мартаагүй дээрээ ганц нэг зүйлээс нь блогтоо. Уншиж дуусаагүй болно...

Орчуулагчийн ажлыг сэлж буй хун шувуутай зүйрлэдэг. Өнгөн дээрээ их амархан юм шиг харагддаг. Сайхан сайхан газраар яваад л, энд тэнд одууд, мундагуудтай уулзаад л гэх мэт. Харин олны нүднээс далд цаагуураа бол асар их хөдөлмөр шаардаж байдаг.

Орчуулагч бол бүхнийг мэдэж байх ёстой гэдэг ойлголт түгээмэл байдаг учраас орчуулуулах материалаа урьдчилан өгдөггүй газар их.

Тухайн салбарт л хэрэглэгддэг өвөрмөц, мэргэжлийн үг хэллэгтэй их таарна.

Орчуулагчийн толгой өвтгөдөг зүйлийн нэг бол орчуулгын явцад тоо гарч ирэх. Японд ман буюу түм гэсэн тооллого байна. Англи хэлэнд байхгүй. Би нь бас тоо орчуулахдаа маруухаан. Тэгээ тоолоод л явчихна шүү дээ. Хэ хэ.
Мөн японд тоогоо их товчилж ярина. Тэрийг нь мэдэхгүй тэр чигт нь орчуулчих тохиолдол гарна. Сүүлдээ харилцан үл ойлголцол үүснэ.

Орчуулагч хүнийг "Босоо зүйлийг хэвтээ болгодог" гэсэн ойлголттой хүн их.

Мөн японд хэлэнд өргөн хэрэглэгддэг өдөр тутмын мэндчилгээний үгс байдаг. Жишээ нь "どうぞ　よろしく", "お世話になる", "先日は失礼しました" гэх мэт. Үүнийг англи хэлэнд буулгахдаа тухайн байр байдлаасаа хамаараад янз бүр орчуулна. Зарим тохиолдолд орчуулахгүй орхих ч тохиолдол гарна.
Миний мэдэхийн өнөөх алдартай өргөн хэрэглэгддэг "よろしくお願いします" байна. Ер нь орчуулахад хэцүү дээ хэцүү. Хэ хэ.

Гэх мэт бичсэн байна. Дуустал нь уншчих юмсан.
Монголоос найз минь нэг дор зузаан нимгэн нийлсэн таван ном бэлэглэдэг юм даа. Баярын нулимс урсаад л урсаад л. ккк. Одоогоор зузаан нимгэн гэж л харсан болно. Ямар ч байсан Бумаа ахын нэг ном байсан шүү. Умшиж өгнө өө.

Уран гэгч охин

байна манайхаар. Оройд нэг бүтээл туурвина шүү дээ. Олон үгээр яахав шууд зураг үзэцгээ.

Цав цагаан хэрээ

 

Хайчлаад хайчлаад л, скочоор наагаад наагаад л явчихна шүү дээ. Харж байгаад л өөрөө ямар нэгэн нэр олоод өгчихнө. 

Час улаан юбкатай нь ээж нь л гэсэн шүү

Нар

Амаа ангайгаад гайхаж буй нар

Гэх мэтчилэн. Зарим нэг хайчилж наасан бүтээлийнх нь зургийг аваагүй байх юм. Яадаг ээж вэ. Тэгээд нууцаар хаячихдаг гэж байгаа хэхэ.