Сакүрадав

Амласан болохоор зураг орууллаа шүү.

Энд сакүра цэцгээ харан баясаж, модон доор нь сууж байгаад л идэж ууна. Бид бас тэгдэг байлаа. Сүүлийн хэдэн жил жаахан завгүй байгаад тухтай сакүрадаж чадахгүй байгаа. Тухтай гэдэг нь модон дор нь сууж идэж ууж чадахгүй байгаа гэсэн үг. Яг энэ зураг дээрх шиг.

Урд орой нь нэлээд салхилаад хоносон. Бага зэрэг унасан байсан. Одоо ингээд л унаад, навч нь дэлгэрээд эхэлнэ. Хавар л болсон хойно нэг халаад, нэг хүйтрээд жаахан жиндүү л байдаг болохоос...

Энэ жил бид уулын бэлд цэцэглэдэг сакүраг үзсэн. Хань ижлийн хэлдгээр бол амьдардаг газрын минь хийморийн овоо. Шинийн нэгэнд хэдэн сүмо хүүхдүүдтэй хамт гардаг юм. Би нь хааяа гуалиг болох минь чухам гээд л аахилж уухилаад гарна. Ойрын хэдэн жил бас л гараагүй ээ, гуалиг болохоороо. Худлаа худлаа. Хэ хэ.

Хийморийн овооныхоо орой дээрээс харвал бүр л сайхан харагдана. Тээр далайн цаана эх орон минь, элгэн садан минь гэж бодоод л.

За энэ ягаан болохоор уулын сакүра гэсэн. Тод ягаан өнгөтэй.

Мөрөг загас. Уулын бэл дэх хиймэл гол?-д байдаг юм. Том зулзагаа бага байхад нь очиж талх өгдөг байлаа. Одоо бага зулзагаа саатуулангаа очно. Эд нар ч бүр сурчихсан.Нээх том том ангайж ирээд л иднэ. Хэ хэ.

За нэг иймэрхүү. Өнөөдөр бороотой, хүйтэн өдөр байна. Сакүра ч унаад эхэлчихсэн. Ирэх жилийн сакүрадалт даанч хол байна даа...