Гого амт

Монголоос ирсэн бэлгэн дотор минь байсан. Амт гэж сайхан байна аа.

Сүүлийн үед юм юм л хийх гэж оролддог болж, хийдэг болж тэ. Захиж байна аа, хааяа даа. Байнга бол хэцүү, боломж ч ховор байх,

Ер нь байгаа газрынхаа хүнсийг эрүүлээс нь сонгоод л идээд явах ёстой юм шиг байгаа юм. Монголд байгаа бол монголын хөрсөнд ургасан ногоо цагаа, Японд байгаа бол японыхыг гэх мэтээр.

Багын нэгэн дурсамж санаанаас гардаггүй юм. Нэг их том шилэнд аньс дарчихсан. Тэр нь далд хийгээстэй. Нууцаар идэх гэж бас л инээдтэй зүйл их болдог байж билээ.

Ил байвал нэг дор бүгдийг нь идчих гээд байдаг байсан байхдаа, бид. Тэгээд л ээж минь аргаа барахдаа нууж, түгжиж байж ажилдаа явдаг байсан байх. Ээж аавыг ажилдаа явсан хойгуур бид ч буулгаж өгдөг байлаа даа, харин ч. Харьж ирэхийг нь дөхүүлээд хачин эвтэй найртай улс гэрээ цэмцийлгээд, өөрсдөө цомбойгоод сууж байдаг байв шд.

Монголоос нэг зүйл ирэхэд л ингэж бага нас зэргээ дурсаад байдаг болж. Нас ахиж буйнх юм болов уу? Гэрээ санаад тэр юм болов уу?

Дээрх зурган дээрх аньсны өтгөрүүлсэн жүүс. Дажгүй амттай байсан. Өөрөөсөө харамлаад, нарийлаад хааяа л нэг ууж байна. Дотроо аравхан ширхэгтэй тул дорхноо дуусчих гээд байна л даа. Хэ хэ.

Үнэ нь хэд гэдэг юм бол доо?

Ямартай ч нэг захих зүйлтэй болсондоо олзуурхав. Япон хүмүүст бэлгэнд авчирсан ч дажгүй санагдав.

Гэснээс аньс жимсээрээ цай хийж уух сайхан амттай болдог гэж мацагтан монголчуудын бүлгээс сонссон шүү. Ууж үзсэн хүн сэтгэгдлээ бичээрэй. Хэ хэ.

Бүгдэд нь шинэ долоо хоногийн амжилт хүсье.