За ингээд нүүв ээ...

Анх энэ ажилд орсноос хойш 8 жил гаран болж байна аа. Гэрээс минь жаахан зайтай ч их аятайхан газар байсан юм.

Зулзагууд амтралтаараа надтай хамт яваад цагийг өнгөрөөчихнө, даалгавраа хийчихнэ гээд л.

Одооны нүүж очиж байгаа газар нэлээд хатуу ширүүн дэг жаягтай гэсэн. 5 давхар байшинд олон байгууллагууд байна. Коридорт чанга инээж болохгүй гэсэн. Ха ха. Манайх гэж жижигхээн өрөөнд чихцэлдэж орсон. Үнэн миа.

Гадаад хүн орж гараад ирэхээр тэндэх бусад байгууллагын "хуучинсаг" хүмүүс жаахан нервтэх байх даа. Өө яадаг юм, үзүүлээд өгнө өө, би монгол шүү гээд хэхэ. Чадах болов уу даа. Хи хи.

Нэг дасаж өгөхгүй л байх шиг, бусад ажилчид маань ч. Одоогоор орж гарч байгаа хүн ч цөөхөн байна. Яваандаа ихсэх байгаа?

Нүүдэл суудлын ачаар их олон хэрэггүй новшноосоо саллаа. Миний шүүгээ ч мөн ялгаагүй. Баахан л сонингийн хуулбар, хайчилбар, сэтгүүл гэх мэтээ зоригтой хаялаа хаялаа. Хаях болсон нэг шалтгаан нь шинэ газар, шинэ ширээтэй болсон юм. Тэгсэн өнөөх нь шургуулга байхгүй. Хо хо.

Өөр чинь юу билээ? Нийтийн хогийн сав байхгүй, өөрсдийнхөө хажууд жижиг хогийн сав тавьж байгаад, ажил тарахад коридорт байрлах том хогийн саванд хийнэ. Ингэхдээ маш сайн ангилж, ялгаж хаях хэрэгтэй. Тэгэхгүй бол нэг айхтар гярхай эмгэн гарч ирээд аашлаад унах байх даа.

Ажлын газар хэрэггүй цааснаасаа салаад байхаар би бас дуурайв. Хэ хэ. Гэрийнхээ бас бус элдэв цаасыг хаялаа. Овоо хэмжээний цаас хаясан. Хэрэгтэй байж магад гэж бодоод хадгалаад байдаг би яг ээж шигээ юм билээ. Ээж минь бас элдэв цаасанд дуртай. Ккк. Охидоос минь хэн нь намайг дуурайх бол? гэж бодож энэ тэр. Кики.

Гэртээ нэг шинэ номын тавиур авч тавьлаа. Бага зулзага бид 2-ын ном өрөөстэй. Ингээд манайх гэдэг айл 3 том номын тавиуртай боллоо. Миний сэтгэл ханамж 200 хувь илүү байгаа.

Миний Тамирын голыг долоох шахан байж олж авсан монгол номнууд минь тусдаа өөр тавиуртай шд. Хи хи. Дүүргэнэ гэж бодож байгаа. Хэдэн жилийн өмнө  уншаад монгол явуулчихсан номнуудаа буцааж авчирвал ч... Мөн ааваасаа би өвлөж авна гээд "булаагаад" хайрцганд хийчихсэн номнуудаа өрөөд тавьчихвал ч...

Хэрэв тэр номнуудаа өрөөд тавьчихвал ч гэр маань нураад унах байх даа. Саяхан нэг тийм мэдээ уншсан юм. Японд нэг айлын тааз нурж унаад. Яасан гэхээр номнуудаа дийлэхгүй, хоёр давхрынх нь ном өрөөстэй байсан тааз нураад унасан гэж. Үүн шиг нураад уначих вий гэж санаа зовохыг бодоход би зөндөө их номтой байгаа биз?

Монгол хүүхдийн номнуудаа бага зулзагынхаа тавиур дээр өрж өгсөн. Тэмүжинд хальт дурласан байгаа, эгч шигээ. Эгч нь тээр жил бас тэгж дурлаад сүйд болж байсан юм. Ккк.

Ингэж янзлаад байгаа хэрнээ ажил гэр хоёрын минь цаасны "хог" барагдахгүй л байна, яалтай?

Амласан үеийн бичиг хэрэг, зураг хөрөг бүхий нийтлэл гээд л. Нэг бол хаячихмаар, нэг бол чадамгүй санагдаад нэг хойш нь тавьж, нэг ил гаргаж хаях гэж татаганаад л сууж байна.

Дунд нь ингэж блогоо бичвэл сэтгэл санаа өөрөөр эргээд цэгцлээд цэгцлээд явчих юм шиг санагдаад л үүнийг бичиж сууна даа.

Та нар цаасны элдэв "хог"-оо хэрхэн шийддэг вэ? Туршлагаасаа хуваалцаарай. Плийз...

Ингээд л гарчигнаасаа хадуураад байдаг юм тэ.