Энд сургуулиудын хаврын амралт эхэлчихсэн. Энд тэндгүй хүүхдээ дагуулсан ээж нар, ач зээгээ дагуулсан эмээ өвөө нар.
Хүүхдүүд ч тэр бүр олдоод байдаггүй амралтаа сайхан дураараа жиргэж өнгөрөөж байх шиг. Эмээ өвөөгөө холгоод л.
Ийм үед би бас бодно оо. Охидынхоо эмээ өвөөдөө эрхлэх цаг хугацааг хүний газар, жаахан "уйтай" өнгөрөөж байгаа тухай, эх орондоо байсан бол охид минь ч ингээд эмээ өвөөгөө холгоод, эрхлээд явах байсан даа гэж.
Одоо яалтай тийм ээ? Холоос л ярьж эрхлэлдэх юм даа. Хааяадаа монголоос эвээ өвөөгөөс нь "бэлэг" ирнэ.
За тэр ч яахав. Амралт эхэлчихээд, өдрийн хоол, бас бус дагуулж ийш тийшээ орж гарах гэдэг ажил ээжийн нуруун дээр ирчихээд л, цайныхаа цагаар номоо уншаад байсан минь түр завсарлачихлаа.
Ядаж байхад ажил маань идэш уушны газар элбэг дэлбэгтэй газар нүүгээд ирчихснийг ч хэлэх үү?
-Өнөөдөр ээж ээ? Тийшээ орох уу?
-Маргааш ийшээ орно шүү?
гэсэн хоёр л байна. Ээж ч бас юм үзээгүй хүн шиг л хөөрсөн хүн байна. Биеийн жин хэтрээд байгаагаа мэдсээр байж, за маргаашнаас гэсэн хүн л чөрийсөн охидтойгоо, чөргөр хүн шиг л идэж байна даа. Хэ хэ.
Хурдан хичээл эхлээсэй гэж дотроо бодож буй ч ил хэлэхгүй, инээд алдаад л, охидоо харж уяраад л явж байна даа.
Тун удахгүй сакүра ч цэцэглээд, бид нэг сайхан сакүрадна аа гэж ярилцаад л байж байна. Гэм нь цаг агаар цаанаа л нэг жиндүү, сэвэлзээд байдаг юм яг сакүрадах үеэр.
Ангии дэвшицгээнэ, даалгавараа хийчихсэн, нэг л их завтай хоёр байдаг. Одоо дахиад чилийсэн долоо хоног үлдээд байдаг, хичээл эхлэхэд.
Ямар багш, ямар хүүхдүүд хүлээж байгаа бол гэж ярилцах...
Ямар багш, ямар хүүхдүүд хүлээж байгаа бол гэж ярилцах...
No comments:
Post a Comment