Минжий Хангай номыг тэртээх 10 жилдээ уншиж байлаа. Аавын минь дуртай ном... Намайг хүмүүжүүлсэн ном...
Дахин уншмаар санагдаад, найздаа захиж авчруулав. Тээр жил бас Өнгөний хорвоонуудыг уншмаар санагдаад найзаараа авчруулж байлаа. Хэ хэ.
Найз нар минь та нар шүү, та нарынхаа дараагаар би шүү.
Өсвөр насандаа, 4 хорооллын эцэс дэх гэртээ ном уншаад суугаагаар өөрийгөө төсөөлөөд л уншиж сууна.
Дээхний романуудад гардаг шилийн сайн эр, манжийн дарангуйлал, пүүсийн данжаад, хүүхэмсэг хятад өвгөн, гамин, Барон, цагаан орос, улаан орос, Гоймон баатар гээд л. Ядуугийн туйлд хүрсэн ард. Нутгаа гэсэн халхын ханхар эрчүүд. Ардын толгойг эргүүлж мунхруулсан лам нар.Мэдээж бас хайр дурлал гарна.
Дээхний төр барьж байсан зарим нэг ноёд, түшмэд дунд яг л одооны төрд байгаа хүмсүүд шиг байсан байна шд. Зохиолчийн хэлсэн ярьсан үгс, дүрслэл яг л өнөөгийн гүзээтэнгүүд. Би бүр түүнийг нь блогтоо бичнэ гээд бодоод байгаа. Ямартай ч уншаад дуусгаадхая.
Хуучны танилтайгаа, багын найзтайгаа уулзсан мэт сайхан, урамтай байгаа. Дараа бас багадаа уншиж байсан номнуудаасаа захиж уншина аа. Үнэхээр дахин уулзахад таатай байна. Сэтгэл санаа ч гоёхон...
No comments:
Post a Comment