Амттан

Яая даа энэ амттангуудыг. Идэхгүй байж болдоггүй, идээд байж бүр болохгүй. Хэ хэ.

Хөршийн маань байсгээд л оруулж ирдэг амттан. Дотроо янз бүрийн жимстэй будаагаар хийсэн амттан. Би дургүй л дээ. Зулзагууд минь харин дуртай. Үүн дотор жимснийх нь оронд вандуйгаар хийсэн нухаш байх нь элбэг. Уламжлалт амттан нь л даа. Тэрэнд харин зулзагууд минь нэг их дуртай биш.

Надад амт гэхээсээ илүү нялцгай нь таалагддаггүй юм. Хэ хэ. Хатуу ааруул идэж өссөн хүн чинь. Ихэнх монгол хүмүүс дургүй байдаг ч дуртай хүмүүс бас зөндөө л юм билээ.

За байз, үүнийг чинь хаана зооглолоо? Аан тийм, эртээдийн ойн баяр дээр. Гэхдээ бүгдийг нь биш, амссан. Уламжлалт ногоон цайны хольцтой. Энэхүү өтгөн ногоон цайнд нь харин дуртай шүү. Амттанд нь ч дуртай.

Жижиг сортын алим. Саяхан нэгэн бага сургууль орчихоод харих замдаа ногоочдын шууд худалдааны цэгээс худалдаж авсан юм. Багадаа идэж байсан алимны амтыг гүйцэхгүй ч исгэлэндүү амттай, гоё байсан.

Томилолтоор америк яваад  ирсэн ажлын газрын хүүхэн авчирсан бэлэг. Газар дээр нь л цохьсон. Явж үзээгүй ч тухайн газрын амттанг амсаад үзчихнэ шүү гэсэн бодол минь дийлээд. Дахин ийм бэлэгтэй ирвэл харин тэвчинэ шүү, зулзагууддаа өгчихнө.

Хүйтрээд, идэж уух хүсэл ч оргилоод, болохоо байсан шүү.  Эх нутагт минь хүмүүс өвлийн идшээ мэр сэр бэлтгэж байх шиг. Энд ямар өвлийн идэш гэх биш...

Нэг сайхан чанасан гэдэс идэх юмсан. Умс идэх идэх юмсан...