Нотолгоо номыг тэсэлгүй захиад авчруулчихсаан. Уг нь ирэх жилийн 8 сард уншина гэж бодож байсан чинь. Хэ хэ. Өмнөх хоёрыг нь яг л жилийн зайтай уншсан байхгүй юу. 9 сард энд надад ирсэн 8 номны минь нэг шүү дээ.
Сүүлийн үед орчуулагч бүсгүйг нь ихэд таалаад байгаа учраас, захьчихлаа. Хи хи.
Жижиг ном тул, цүнхлээд өдөрт үдийн цайгаа уунгаа уншаад байлаа. Зарим өдөрт тэгж тухлан суух зав олдохгүй байсан л даа.
Саяхан нэг бороотой өдөр таараад. Гадагш гаралгүй, нэг давхартаа байрлах гуанзанд хооллоод. Тэгэхдээ уншаад дуусгачихлаа. Ашгүй. Гадагш гарахаар ирж очихдоо цаг зарцуулаад, номоо унших цаг минь богино л доо. Гэхдээ огт хөдөлгөөнгүй байснаас бас алхаж байя даа гэж бодон орж гардаг юм.
Номын хувьд бас л сонирхолтой. Хүмүүний сэтгэлийн дотоод ертөнц гэж үнэн ойлгогдохооргүй юм даа. Цаг хугацаа нь дайны үе, дайн дууссаны дараахан үе давхцаад. Хүмүүс хоорондын харилцаа, дотоод сэтгэл, үйлдэл гээчийг үнэн замбараагүй, тогтворгүй болгочихсон шиг.
Бас зоригтой зохиолч юм. Орчуулагч нь зоригтой юм. Уншигч би ч зоригтой юм. Хо хо. Учир нь элдэв ааш араншиг, ганцаардал, болчимгүй үйлс, балмад явдал зэргийг айлгүйгээр, ухралгүйгээр зоригтойгоор бичсэн байна л даа.
За энэ талаар зөндөө сэтгэгдэл энд тэнд зөндөө бичигдсэн байна билээ. Олж уншина биз дээ, мөн номыг нь ч уншихыг бодоорой...
Жич: Энэ удаагийн үдийн хоол сам хорхойг зооглолоо. Шар бор өнгөтэй нь гайхал сам хорхой нь шүү. Гурил, өндгөнд өнхрүүлж байгаад шарчихсан байгаа байдал, толгойтой сүүлтэй юутай хээтэй нь.
Жич: Энэ удаагийн үдийн хоол сам хорхойг зооглолоо. Шар бор өнгөтэй нь гайхал сам хорхой нь шүү. Гурил, өндгөнд өнхрүүлж байгаад шарчихсан байгаа байдал, толгойтой сүүлтэй юутай хээтэй нь.
No comments:
Post a Comment