За өнөөдөр

ээлжит биеийн тамирын өдөрлөг болоод. Томын сургууль. Энэ тухай урд нь бичиж байсан болохоор энэ удаад ганц нэг зураг л орууллаа.

Өө тийм нэг соргог зүйл гэвэл 1 дүгээр ангид нэг тэргэнцэртэй хүүхэд элсэн орсон байна лээ. Тэр хүүхдээ ч алаг үзэлгүй биеийн тамирынхаа өдөрлөгт оролцуулж байсан. Хариуцсан багш нь түрээд л хүүхдүүдийг гүйх үед нь хамт гүйнэ, шийдэнд бөмбөг оруулах үед газраас бөмбөгийг нь авч өгнө гээд л бүх төрөлд оролцсон.

Сүүлийн үед хөгжлийн бэрхшээлтэй хүүхдийг энгийн сургуульд явуулах нь ихсэж байгаа юм шиг байна лээ. Бүр цэцэрлэгт хүртэл байдаг. Ингэснээр эрүүл саруул хүмүүс нийгэмд ийм хүмүүс байдаг юм шүү, тэдэнтэй хүн ёсоор хандаж харьцах хэрэгтэй, тэдэнд бидний жижиг гэлтгүй ямар нэгэн тусламж хэрэгтэй байдаг юм шүү гэдгийг хүүхэд байхаасаа суралцана. Заавал тэгэх ёстой, ингэх ёстой гэж заалгах биш өдөр тутмын амьдралаасаа суралцаад явах сайна талтай гэсэн. Японд тэргэнцэртэй хүмүүс энэ тэнд чөлөөтэй явах болоцоог хангаж өгсөн байдаг юм билээ. Энгийн жишээ гэхэд л дэлгүүр хоршоо, албан байгууллагат довжоо гэж бараг байхгүй, байсан ч тэргэнцэртэй хүнд зориулсан зам байна. Охины ярианаас тэдний сургууль тухайн хүүхдийг чөлөөтэй орж гарахад нь зориулж коридор, 00- өрөө зэргээ бага сага өөрчилсөн гэсэн.

Мэдээж хөгжлийн бэрхшээлтэй хүүхдийн тусгай сургууль байна. Би бүр тийм сургуульд очиж монголынхоо талаар танилцуулж хамт шагай тоглож байсан. Эхэндээ жаахан эвгүй байдаг л юм билээ, сүүлдээ хэд хэдэн удаа очоод уулзаад ирэхээр тоохоо болиод энгийн хүмүүстэй харьцаж байгаам шиг болоод ирсэн. Тэгэхээр ийм хүмүүсээ нийгэмд чөлөөтэй оролцуулах нь их үр дүнтэй юм байна даа гэж бодсон.