Хувь заяа гэж

Таван орны таван өөр охидын тухай бичсэн ном.

Хуудасны нэг талд орон орны хөөрхөн охидын зураг.

Нэг талд нь таван охидын тус бүрийн амьдрал хувь заяаны тухай бичигдсэн. Богинохон, товчхон, сэтгэлд хүрсэн.

Бас л их зүрх шимширмээр юм аа. Охид минь нүдэнд харагдаад ийм жаахан амьтдыг яасан хэцүү хувь заяа хүлээж байдаг юм бэ гэж бодогдоод л.

Охидтой болохоор охидын зураг хөрөгтэй, тэдний тухай бичсэн зүйл нүдэнд их өртөх юм аа. Ьэгээд уншчихаад л нэг хэсэгтээ сэтгэл сонин явна. Хэ хэ. Том зулзагатаа уншуулна бас.

Нэг банди төрүүлж банди нарын өвөрмөц ертөнцтэй танилцах юм сан. Ха ха. Гэхдээ нэг бандитай шүү дээ. Тэр нь хань ижил. Ккк

Нэг танил япон бүсгүй хоёр бандитай юм. Гэхдээ өөрийгөө гурван бандитай л гэдэг. Нөхрийгөө том банди маань гэдэг юм. Хэ хэ.

Манишя охин энэ хорвоод мэндэлсэн нь их азтай. Учир нь охин хүүхэд гэж мэдэнгүүтээ оборт хийлгэх тохиолдол их байдаг. Эрэгтэй хүүхэд ирээдүйд гэрээ тэжээх гол ажиллах хүч болдог тул ихэнх эцэг эхүүд эрэгтэй хүүхэдтэй болохыг хүсдэг. 3 настайд нь эрэгтэй дүү нь төрснөөр түүний хоол нь дүү аав хоёрынхоо идсэн хоолны үлдэгдлийг л иддэг болсон. Энэтхэгийн хойд нутагт эмэгтэй хүүхэд тураалаар нас барах тохиолдол их байдаг. 5 настайдаа усанд явах ажил эхлэнэ. Тэр жижигхэн бие, жижигхэн толгой дээрээ хувинтай ус тавиад усанд явах бол эмэгтэй хүүхдийн ажил байдаг. 12 настай тэрээр цүнхээ үүрээд хичээлдээ явах эрэгтэй дүүгээ атаархлын харцаар сургуульд нь үднэ. Учир нь сурах бичиг авах мөнгө байхгүй, дүүгийнх нь сурах бичгийг авахад л дөнгөн данган л хүрнэ. Охины ээж аавын ганц хүсч буй зүйл бол гэрлэлт. Урд нь ерөөсөө уулзаж харж байгаагүй, өөрөөсөө зөндөө ах хүнтэй сууна. Хуримын инжинд өгөх мөнгөгүй тул аль болох бага залуу насанд нь гэрлүүлэх нь чухал. Ээж аавынхаа дэргэд эрхэлж баймаар насан дээрээ хүнтэй суугаад, очсон газартаа гэрийн ажилд нухлагдаад, дээрээс нь боловсорч гүйцээгүй бие нь жирэмслэлт, төрөлт зэргийн ачааллыг даахгүй шүү дээ.

12 настай Самита охин сургуульд явдаггүй. Хүсэл байвч боломж байхгүй. Нэгэн өдөр тосгоныхоо захад цөөн хэдэн малаа маллаад байж байтал нэгэн танихгүй ах ирээд, түүнд эелдгээр уух ус өгнө. Усыг нь уусны дараагаар ухаан нь балартаад унаад өгнө. Нүдээ нээгээд харсан чинь хөрш орон Энэтхэгийн нэгэн том хотод байрлах биеэ үнэлэх газарт байна. Өдөрт хэдэн арван үйлчлүүлэгчтэй байна. Яг л шорон гэсэн үг. Хатуу чанга харгалзагчтай. Зугатаах ямар ч боломжгүй. Охины бүх бие хөндүүр. Алхаж ч чадахгүй үе зөндөө гарна. Харанхуй, бүгчим, жижигхээн өрөөнд түгжигдээд 4 жилийн нүүр үзнэ. Бусад өрөөнд хоригдох охидоос их олон охид амиа алдсан. Нэгэн өдөр цагдаагийн байгууллагатай хамтран сайн дурын байгууллагынхан нэгжлэг хийн орж, насанд хүрээгүй охидыг аварна. Самита охин ч 4 жилийн дараагаар эх нутагтаа харина. Гэхдээ түүнтэй хэн ч ам нээж ярихгүй. Яагаад гэвэл энэтхэгт очоод бузартаад ирсэн янхан. Энэ бол түүнд тосгоныхон нь өгсөн үнэлгээ.

За хоёр охины тухай л бичлээ, энэ удаад...