Чавгаа түүхээр очихдоо бас зүгээр байгаагүй ээ. Өвөө нэг жимс үзүүлэх үү? Энийг багадаа л иддэг байсан. Одоо ч тоож идэх хүнгүй болжээ гэсэн.
Би ч үнэгүй юманд нугасгүй юм болохоороо уухайн тас зөвшөөрөв.
Түүхий дээрээ час улаан юм билээ. Амт бол дажгүй. Жаахан элсэн чихэр ч юм уу? зөгийн бал ч юм уу? хольчихвол салахын аргагүй л амттай болох юм билээ.
Нэг хөгжилтэй нь энэ жимсийг түүчихээд бууж явахдаа бүдэрч унаад түүсэн жаахан жимсээ дараад, гялгар уут нь ягаан өнгөөр будагдчихсан. Миний гарын алга шалбарсан. Дээр бүдэрч унахдаа шалбалсан газраа дахиад л шалбачихлаа. Бас тохой шалбараад.
Бага зулзага сүр бадруулж шархны лент нааж өгсөн. Эртээдийхийг бодвол арайн хөнгөн шархдлаа энэ удаад. Хэ хэ. Уг нь час өдөр биш л юмсан.
Чавга түүхдээ бас жаахан паагттай. Дараагийн бичлэгт...
Жич: Жимсний нэр нь японоороо күвано ми. Монголоор ялам жимс гэнэ. Аглиар mulberry. Шинэ модны болон жимсний нэртэй болов.
Навчыг нь хүр хорхой иддэг гэнэ. Дээхэн үед япон торго алдартай байх үед хүр хорхойг тэжээж, ялам мод ч эрэлттэй байсан гэнэ.
Химийн арга хэрэглэдэг? болсноор үнэ ч хямдарч, ялам модны тариалалт эрс багассан гэж өвөө тайлбарлаж өгсөн.
ээ бас шархтчихсан уу, болгоомжтой явж бай л даа.
ReplyDeleteгоё жимс идэх юмсан хэхэ
Тэгсээн. Шархтаад амжсан. Хэхэ. Энэ удаад арай хөнгөн ккк
ReplyDelete