Хөршхөн минь дээ

2 айл алгасаад нэг хөрш эмээ өвөө байдаг юм. Эмээ өвөө гээд хэлчихвэл тэд гомдох байх даа. Манайхаар бол эмээ өвөөгийн насны. Харин энд чинь наслалт урт болохоор хэдийгээр тэтгэвэрт гарчихсан ч гэсэн эмээ өвөө гэж дуудахад арай эртдээд байдаг юм л даа.

Монгол хэл мэдэхгүйгээр нь далимдуулж зарим нэг дургүй хүргэсэн хүмүүсийг эмээ өвөө чинь гэчихнэ ээ, болоогүй. Хи хи. Миний дургүй хүрнэ гэж юу байхав дээ. За яахав та нар тэгж л бай, үзүүлээд өгнө өө та нарт гэж хурцлагддаг юм, тэдгээр хүмүүсийн ачаар.

Ингээд л хазайх гээд байдаг юм шүү.

Хөршхөн минь байсгээд л хонх дарна аа. Жоохон жоохон юм барьчихсан л
-Өөрөө хийсэн юм аа, дуртай эсэхийг чинь мэдэхгүй байна л даа, гэхдээ л биед сайн. Идээд үз.

Хоёр гардаж тосож аваад, зургийг хөргийг нь авахаа мартахгүй. Заримдаа мартчихна, заримдаа зулзагууд зураг дарахаас өмнө идчихнэ.

Ингэж блогтоо гайхуулж байгаа мэт бичээд байгаа минь гайхуулж байгаа хэрэг огтоос байхгүй шүү. Олон жилийн дараа уншихад дурсамж сэргээд сайхан байдаг болохоор л ингэж үзэглэдэг байхгүй юу. Ооё, үзэглэдэг энэ тэр гэчихжээ. Үзэг бариагүй маш олон жил болж байж уу? хэ хэ. Балыг бол өдөр бүр барьж байгаа л даа.

Багадаа гар нил чернель явдаг байлаа тийм ээ. Паранпушк гэж нэг сайхан амьтан байлаа. Санаж байна уу? Одооны зарим нэг хүүхдүүд мэдэхгүй л дээ. Хань ижилтэйгээ хааяа энэ тухай ярихаар мэдээж зулзагуудын нүд асуултын тэмдэг болдог юм.

Хөршийн тухай яриа дурсамж яриагаар солигдоод эхэллээ.

Элдэв ногоо, мах зэрэгтэйгаа хамт агшаасан будаа. Шар савтай нь дотроо жимстэй будаагаар хийсэн амттан. Цагаан нь гүзээлзгэнтэй. Хар нь гадил, киви жимстэй. Гүзээлзгэнэтэй нь хоёр байсан чинь бага зулзага хүүе гэхийн зуургүй идсэн бөлгөө.

Бөөрөнхий савтай хар зүйл болохоор надад зориулж хийсэн гэсэн. Би энэ шошны төрлийн нялуун амтанд нь жаахан дургүй юм л даа. Тэгсэн энэ хар шош чинь биед асар сайн гэж байна шд. Нас ахиад ирэхээр тархинын үйл ажиллагаанд чухал үүрэгтэй гэнэ ээ.

Дургүй гээд идэхгүй байх биш, хүний газар биеэ бодоод бага багаар амсаад, дас гэж хөршхөн минь айлдсан. Толгой дохиод л сонсов.

Харин амтыг нь наддаа тааруулсан юм уу? Чихэрлэг амт нь харьцангуй гайгүй санагдаад идэж болмоор юм билээ.

Эд нар хоолондоо элсэн чихэр хийгээд байдагт асар дургүй гэж. Манайх гэдэг айл цагаан элсэн чихэр хэрэглэдэггүй болохоор. Нэг худалдаад авчихбал хэдэн жил ч хадгалж мэдэхээр юм билээ, хэрэглэлгүй.

Гэснээс том зулага өдрийн хоол бэнтогоо авч явахдаа өндөг шарж авч явдаг юм. Тэрэндээ бор элсэн чихэр бага зэргийг хийж харагддаг. Хань ижил бас хийнэ. Би тийм өндөг шарж чадахгүй болохоор амар. Ха ха.

Ээж нар заримдаа чадахгүй зүйлтэй байх хэрэгтэй шүү. Тэгвэл хажуу дахь хүмүүс чинь сураад сураад явчихна. Ээж таны ажил нэгээр багасна. Туршлагатай ээжийн хувьд зөвлөв. Хи хи.

За за хөршийн тухай бичлэг элдэв зүйлээр л баялаг болов. Түр баяртай...