Сүхбаатар өвөөгөө баярлуулав

Байнгын зочид минь Сүхбаатар гэж ямар өвөө билээ гэж санаж байгаа байх. Монголд элэгтэй нэгэн өвгөн бий. Монгол нэр нь Сүхбаатар. Хэ хэ
Жаахан зүйлд баярлана эд чинь.10-д жилийн өмнө хөдөө очиж л дээ мань хүн. Тухайн үед хүлээж авсан айлынх нь хөрш гээд залуу сая энд ирсэн юм. Тэр залуу надаас ийм хүн танихгүй биз? гэсэн. Би нь тэрийг нь танихаар барахуу л хүн байж таарав. Тэгээд уулзуулав. Гэхдээ бүх харанхуй шөнөөр хэхэ. Мэдээж наана нь утасдаж мэдэгдсэн л дээ.
Биширмээр нэг зүйл байлаа. Монгол явахдаа авсан зураг бүхий хэд хэдэн том зузаан цомог гаргаад бэлдчихсэн байна аа. Биднийг очиход. Мундаг сүрхийг нь гайхлаа хоёр монгол. Цомгийнхоо эхэнд тухайн үед байсан монгол хүмүүсийн нэрийг катакана үсгээрээ бичээд, онцлогийг нь хүртэл шүү. Жишээ нь жаахан хөл муутай өвгөн байж. Тэрийг таягтай өвгөн, оюутан охин өвлийн амралтаараа ирсэн байв, тэр их сургуульд сурдаг гэх мэтчилэн. Цагаан сар байсан тул их олон хүн ирж золголт хийсэн гэнэ. Жаахан хүүхдүүд их хөөрхөн байсан. Би анх удаагаа монгол хүнээс цагаан сарын бэлэг авсан гээд л олон сайхан дурсамжийг нь сэргээв.
Дахин уулзахын ерөөл тавиад салцгаалаа.
Маргааш нь ажилдаа ирсэн чинь манай 3-р дарга тэгж байна аа. Сүхбаатар яриад. Бөөн баяр хөөр, инерги болсон хүн байна. Чамд маш их баярласан гэж байна гэнэ.
Орой нь бас утасдсанаа би хөөрөөд зөндөө зүйл амжуулсан тэр шөнө чинь. Одоо ч хөөрөө минь гараагүй байна гэсэн. Хэ хэ
Ер нь эдний нэг тийм сэтгэлийн хөөрөл бий. Жаахан юманд баярладаг, бас жаахан юманд гомддог.
Би нь ч 70 гарсан настай хүн баярлуулсандаа сэтгэл нэг л өег байна өө гэж...