Ум ма ни бад мэ хум

Насан өндөр болсон шавь өвөө минь таалал төгсчихлөө. 2 сарын эхээр.

Айхтар цаснаар ажил явдал нь таараад бидний хэсэг нөхдүүд очиж чадаагүй. Сүүлд гэрт нь очиж хүж өргөж, маань уншлаа.

Маш гоёмсог цэцгийн баглааг хөрөгнийх нь хоёр талд байрлуулсан байв. Идэх дуртай байсан япон амттанг нь өргөсөн байв.

Хараад байхад япончууд талийгаачийнхаа зураг хөргийг амьд цэцгийн баглаагаар хүрээлүүлэх дуртай юм билээ. Зурагтаар ч харж байхад тэр. Тэр минь дуртай байсан юм гээд л.

Залуухан зураг харагдсан. Залуу ч гэж дээ 88 настай үеийнх нь зураг гэсэн. Өөрөө энэ зургийг минь тавиарай гэж захьсан гэсэн.

Сүүлийн үед наслалт уртсаад, хөгшчүүл нь ингэж өөрсдөө хойдхынхоо ажил явдалд хэрэгцээтэй гэсэн зүйлээ бэлддэг болж байгаа гэсэн. Чандарлах газраа захиалж мөнгийг төлөх, газар дээрх чулуугаа захиалах гэх мэт. Тэр чулуу нь ихээ үнэтэй эд шиг байна лээ.

Үлдэж буй үр хүүхдэдээ төвөг удахгүй гэж бодсоны үүднээс, эсвэл ганц бие хөгшчүүл, огт гэрлээгүй өтөлсөн хүмүүс ингэж бэлдэх нь их гэсэн.

Буяны юм гээд мөнгө өгдөг. Хар зангилаатай дугтуйнд хийнэ. Зургийг нь аваагүй байх юм. Нетээс хуулчихлаа.

Ийм дугтуй. Бас ийм эрхтэй очдог юм билээ. Би эрхээ мартчихсан байсан. Уг нь үүнтэй төстэй эрх байдаг юм. За энэ бичиг бас 2 янз байдаг юм билээ. Аль нэгэн дээр нь нэрээ бичээд яг энэ зурган дээрх шиг наана. Талийгаач хүн нь ямар шашинтай байснаас хамаараад ханз бүхий бичиг нь хоёр янз байдаг юм байна.

Ажил явдал гарсан ар гэрийнхэн нь хүж өргөн маань уншсан хүмүүст буяны юм гээд ихэвчлэн ногоон цай эсвэл кофе, заримдаа ийм хар зангилаатай дугтуйны цуглуулга гэх мэт өгдөг юм билээ.

Энэ их гоёмосг хайрцагтай цай, кофе байсан.

Нээгээд харахад ийм. Ногоон ууттай нь япон цай. Нэг амралтын өдөр гэртээ амрахаараа ууна даа.

Маань унших гэж цуг очсон хоёр самган маань уйлж барилгүй, сайхан инээгээд л сайхан сайхан дурсамжуудаа ярьсар л гарсан. Би яг хүж өргөхдөө нэг их сонин болж нулимс минь цийлэлзэж ирснээ дотогш нь залгив.

Энэ 3 сард 96 нас сүүдэртэйгээ золгох байж. Охин нь гээд 60 гарчихсан эмээ л үйлчлээд гүйх.

Их өөдрөг өвөө байж билээ, залуухан найз олонтой, намайгаа их тоодог, байсгээд л дуудаж хоолонд даадаг, монголоос ирсэн захианд хариу бичдэг, франц хүнтэй захидлаар харилцдаг гээд л мундаг өвөө.

Гэх мэтээр дурсаад байвал зөндөө сайхан дурсамж байна аа. Нүд нь харахаа байсан ч оюун санаа нь маш саруулханаараа өөд болсон гэсэн.

Та минь тэнгэрийн орноосоо хүний газар улсынхаа, ээж аавынхаа нэрийг өндөрт өргөөд явах юмсан гэж хичээж яваа жижигхэн намайгаа харж хандаж яваарай.

УМ МА НИ БАД МЭ ХУМ