Цуйван

Нэгэн шавь минь айлчлан ирээд ээ. Би чинь монгол япон шавьтай мундаг багш хөөн. Ккк

Тээр жил монголоос арван жилийн сурагчид, оюутнууд гээд л 100 гаран хүн ирж байлаа. 4 бүлэгт хуваагдаад, нэг монгол нэг япон орчуулагч хуваарилаад японы 4 бүс нутагт аялсан юм. Хүүхдүүд биднийг багш аа гэж дуудаад л, бид нарт хальт загнуулаад л. Гэхдээ их сайхан дурсамжтай явсан юм даг. Бүгд харьсныхаа дараа багшаа таныг монголд ирэхэд чинь бид үлээвэр найрал хөгжимтэй угтана гээд л, нээх хөөрхөн.

Тэд нар маань эхнээсээ их сургуульд орох нь ороод, төгсөх нь төгсөөд амьдралын их далайд хөл тавьцгааж байна. Нэг хэсэг нь одоо ч багшаа багшаа гээд л холбоотой, үнэн хөөрхөн. Зарим нь сурлагадаа шамдаад, залуу насныхаа мартагдашгүй сайхан дурсамжаа бүтээх гэж шамдаад одоохондоо холбоо барьж амжихгүй байгаа нь ч бий. Тэгж байгаад бүгд холбогдох байгаа. Хэ хэ
Хүсэл мөрөөдөл, зорилгодоо хөтлөгдөөд япон улсад ирж суралцаж буй шавь нараас минь эхнээсээ манайд айлчлан ирээд. Би нь хоёр өдөр шавьдаа үйлчилж монгол хоол хийж дайлав. Аминдаа шинэ соргог зүйлээр дайлчих санаатай. Бууцайтай гурил зуурч цуйван хийж өгөв. Ийм ногоон өнгөтэй болно. Хэ хэ.

Жигнээд гаргаад ирэхэд нэг иймэрхүү.

Зуураад элдэж байхад нэг иймэрхүү.

Болсны дараах зургийг харахад байцаа зэрэг ногоо нь сайн ялгагдахгүй байсан. Аминдаа амтат чинжүү, мөөг гээд л ногоотой цуйван шүү. Хэ хэ
Тэгсэн шавь охин 20 хүрээгүй гээд уусангүй ээ, насанд хүрээгүй юм чинь одоо шахаад байлтай биш. Ккк.Өөрөө л дарс шимж улаа бутраад л суув. Тэр үеийн сайхан дурсамжаа сэдрээж, манарсгээд л...