Баяр сайхан уу?

Эмэгтэйчүүдийн баяр болоод өнгөрлөө. Энд ч тэмдэглэхгүй л дээ. Тэмдэглэсэн ч сүр болохгүй, чимээгүйхэн л байх байх. Бид ч тэрэнд нь дасаад ямар ч баярыг чимээгүйхэн шиг, гэр зуур, гэр бүлийнхээ хүрээнд л тэмдэглэнэ.
Харин өчигдөр манай энд суралцдаг сүмо банди нар гэнэтийн бэлэг барив. Хонх дуугарав Хань ижил үүдээ нээв.
-Өө та онгойлгох юм уу?
-Өө л дөө, тийм билүү?
-Б эгчээ нааш ир л дээ.
-Ороо чээ, яагаад үүдэнд зогсоод байгаа юм бэ?
гээд л яваад очсон чинь, нээх хөөрхөн ягаахан өнгөтэй зүрхэн хэлбэртэй бялуу барьчихаад үүдэнд бөөнөөрөө багтаж ядаад л. Хэ хэ. Гардаж авч байх үед нэг нь бас зурагчин хийчих юм аа. Ккк. Ямар ч гарсан юм бүү мэд. За байгаагаараа л бандайгаад гарсан биз.
Хань ижилтэй хальт хуйвалдсан юм даг уу даа, янз нь.

Жаахан шүүмжлэх үү?
Манай монголчууд яахав хэт туйлшрах дуртай юм болохоороо их л өргөн тэмдэглэсэн байх. Тийм ч сураг дуулдсан. Угтаа бол архидаж, болсон болоогүй цол өргөмжлөл гардуулж байхаар эрхийнхээ төлөө тэмцдэг, эмэгтэйчүүдийн эрхийг хамгаалах гэсэн сүрхий сүрхий нэртэй газрууд нь ард  иргэдэд үйл ажиллагааныхаа тухай тайлан гаргадаг өдөр байгаасай. Зүгээр л энд тэндхийн тайзан дээр бололцоотой, ганган, олны анхааралд өртөх дуртай, за өөр чинь юу билээ, аан тийм цол өргөмжлөлд дуртай хэдэн хүүхнүүд, авгай нарын бие биенийгээ хошгоруулсан, бие биендээ төмөр зүүж өгсөн өдөр байлгамааргүй.
Энд тэнд тэгж тайлагнадаг, халамж хамгаалалт хэрэгтэй байгаа эмэгтэйчүүдтэй тулж ажилладаг газар байдгийг үгүйсгэхгүй л дээ. Хамгийн гол нь хэвлэл мэдээллийн хэрэгслээр наргиж цэнгэсэн нь, бие биенийгээ хошгоруулсан нь цацагдаад, гадаадад байдаг бид нарт тэр бүр үнэн зөв, бодит мэдээлэл хүрэх нь хомс юм.

За за ганц баяраа тохиолдуулдаад юу ч гээд биччихэв. Хэ хэ Ямартаа ч блог бичдэг, уншдаг бүсгүйчүүддээ баярын мэнд хүргэе.