Монгол явсан нь 4

Зайсан толгой танигдахгүй болсон байна лээ.

Хөөрхий жуулчдыг баясгаад, хүний эрхээр суух. Бид сонирхоод зураг татуулсан. Их хүнд юм билээ.

Өвс идэж ус ууж байгаа надад хүнд санагдсан. Гараа хөдөлгөхөөр далавчаа дэлгэдэг юм билээ. Хөөрхий минь намайгаа элэг нэгт юм байна гэж мэдсэн юм шиг далавчаа дэлгээд л, сүрлэг байсан.

Япон хүүхдүүд гайхаад л
-Таныг монгол гэж мэдээд байгаа юм уу?
-Би баярлалаа гэж монгол хэлээр хэлсэн дээ уг нь.
гээд л шаагилдаад байсан.

За тэгээд танигдахаа байсан Зайсангийнхаа тухай. Би чинь бага залуу үед орж байсан Зайсан шигээ л санаж ирсэн чинь яагаад ч юм сэтгэл жаахан гонсгор байсан.

Ядаж байхад тэр Зайсан луу ордог хаалга. Жаахан томхон автобус ороход хүндрэлтэй л санагдсан. Зүү орох ч зайгүй байшин барилга.

Монгол жолооч нарын ур чавдарыг л бахдлаа дөө. Тэр жаахан зайнд яаж ийгээд багтаад, эргэж мэргээд, ухарч мухраад. Мундаг мундаг.

Над шиг жолооч бол яагаад ч чадахгүй зүйл билээ.

Нас залуу байхдаа Зайсангийн орой дээрээс 3, 4 дүгээр хорооллоо заагаад, тэнд байр маань харагдаж байна гэж хэлдэг байсан бол одоо бараа нь харагдахаа байсан байна лээ.

Доор хормойд нь сүндэрлэдэг байсан бурхны? хөшөө бас их жижгэрсэн байна лээ. Жилээс жилд жижгэрдэг ижий минь гэдэг шиг л...

Энд тэнд ухсан нүх, дутуу орхисон барилга. Бүтээн байгуулалт ид явагдаж байгаа юм шүү, зарим нэг шинээр баригдсан барилгыг би сайн мэдэхгүй юм байна аа гэж үнэнээ хэлээд л жолоочоосоо асууна. Жолооч маань орон нутгаас орж ирж бидэнд үйлчилж байгуу тул хотыг сайн мэдэхгүй.

Төрөлх хотоо эгц өөдөөс нь тольдов.

Зүүн зүгийн зураг. Учир нь зүүн зүгт ижий аав минь амьдран суугаа.

Гэх мэтчилэн би өөрөө гадны жуулчин шиг л явж байгаад ирлээ. Монгол хэлэнд овоо гайгүй суралцаа юу даа гэмээр гадаад хүн. Хэ хэ.

Үргэлжилнэ...