Япон доторх явсан ажил минь яахав, 100 хувь биш гэж би өөрийгөө үнэлсэн. Сурах зүйл их байна, гол нь өөрийгөө л дайчлах. Гэм нь элдэв шалтгаан тоочоод, өөрийгөө дайчилж чадахгүй л байгаа болохоос.
Япон тал нь их сэтгэл гаргах юм. Монголчууд нь нэг тийм жаахан тархай бутархай, хүүхнүүд нь дэлгүүр хоршоо эргүүлсэн л улс байна даа гэж. Хэ хэ.
Буруутгах бас аргагүй л дээ. Би оронд нь байсан бол бас л дэлгүүр хэсч өгөх байх.
Бид бас их бэлэнчлэх сэтгэлтэй улс нь их мэдэгдэх юм дөө, хуулбарлачих гээд л үзээд байна. Тийм юм байвал өгөөрэй, гээд л алгаа их тосох юм.
Алгаа тосох асуудал бол их л эртнийх л дээ.
Нүүр номоор УИХ-н гишүүн Жавхлангийн алгаа тоссон гуйлгачин сэтгэхүйгээсээ сал гэж хэлсэн нь яваад байсан даа, үнэн шүү тэ.
Жаахан л сэтгэлгээгээ өөрчилчихвөл л болох гээд байгаа юм шиг санагддаг юм. Материаллаг сэтгэлгээгээ толгойноосоо аваад хаячихвал тэ.
Бас харилцааны тал дээрээ анхаармаар зүйлс байх юм дөө.
Орчуулга хийж буй монгол хүнтэйгээ нэг өөр харьцах, япон хүнтэй нэг өөр харьцах хандлагатай.
Оюутан залууст бол бүр ч дээрэнгүй байрын хандаж байна.
За энэ хүмүүсийн хүмүүст хандах хандлага албан тушаал, нас хүйс зэргээсээ хамаараад бас өөр өөр байх жишээтэй.
Загнаад загнаад явчихдаг ааштай хүн байх юм. Сайхан инээмсэглэж байгаад л ажлаа амжуулуулдаг хүн ч байна. Сайхан инээмсэглээд харьцахаар өөрийн эрхгүй л тус болчих юмсан гээд хөөрчих юм би ч.
Загнасан хүнээс цаанаа л цэрвээд, дахин загнуулахаасаа айгаад л дөлөөд гүйв. Хэ хэ.
Гэхдээ үе үе ингээд загнуулчихаар хор шар хөдлөөд хэсэгтээ хичээх юм шүү гэж бодогдоод зүгээр л дээ. Хүнээс үг дуулж чаддаг гэж өөрийгөө боддогийн хувьд өөдрөгөөр хүлээж авна аа гэж.
За та нар минь ч бас үе үе загнуулж байгаарай, амжилт хүсье.
No comments:
Post a Comment