Хэд хэдэн зохиолоос нь уншиж байсан. Шүгдэн, Бөөгийн домог зэргээ бол гүйцэхгүй л санагдсан.
Гэхдээ хүн гээч бол сэтгэлийн амьтан юм болохоор юуг шүтэж, юунаас цэрвэж, юунд итгэж, юунд үл итгэснээрээ л хорвоог бардаг бололтой.
Хараалын тухай цахим ертөнцөөс нэлээд хэд уншиж байсан болохоор, аливаа амьтан хүнтэй эвтэй л байхыг хичээдэг дээ.
Гэхдээ бас хэт хий зүйлд итгээд, мухар сүсэгтээ автаад, амьдралаа зорилгогүй, баяр хөөргүй, байнгын сэтгэлийн шаналалд өнгрөүүлж байх юм аа гол дүр маань.
Өмнөөс нь ямар сонин өөдрөг бус юм бэ? Ямар хачин зүйлд хэт итгээд байна аа? гэж халаглах үе зөндөө байлаа.
Пүрэв гүн Ягаандарь хэмээх үзэсгэлэнт хүүхэнд дурлаад, ханьлаад, сүүлд нь түүнийгээ алдаад. Тэр бүртээ л өвөг дээдэст нь хүрсэн хараал өөрөөс нь ч салахгүй байна гэдэгт баттай итгээд, амьд ч юм шиг, амьгүй ч юм шиг амьдрал...
Хэрэв ингэж өвөг дээдэст хүрсэн хараал үр хойчид нь хүртэл нөлөөлдөг бол "Үр минь үлдэх хорвоод зөв зөөлөн л явах юмсан" юутай бодууштай...
Мөн хангай дэлхийгээ л хайрлаж, хамгаалж явах ёстой юм болов уу л гэж боддог болсон сүүлийн үед. Нутаг нутгаа дагаад хүн зоных нь зан ааш, итгэл, сүсэг өөр өөр байх юм тийм ээ?
Үйл явдлыг нь та бүхэн боломжтой бол авч уншина биз дээ.
Үргэлж өвөрмөц содон бүтээлээр уншигч олныхоо мэлмийг мялааж байдагт баярлалаа, гялайлаа.
No comments:
Post a Comment