Ачаа ихдээд байдаг, хэдэн номоо л үлдээлгүй бүгдийг нь авчирсан даа.
Тэгээд л одоо наддаа л гого блогтоо бичиж сууна.
Зарим нэг хүмүүс шиг гоё тэмдэглэл бичиж чадахгүй ч ядаж уншсанаа мартахгүй гэж л зураг оруулдаг болоод удаж байна аа гэж.
Бас нэг тийм өвөрмөц бичлэгтэй юм билээ. Бас нэг номтой нь хольж хутгаад, үйл явдлыг нь хойно урд нь оруулж, учрыг нь олж унших гэж бас л хөөрхөн толгой ажиллана. Хэ хэ. Буруу дарааллаар эхэлчихсэн юм шиг байгаан хоёр номоо.
Өнөө үеийн охидын бодол санааг нэвт шувт харж, сэтгэл зүрхэн дотор орчихсон яваад байгаа юм шиг санагдана үе үе.
Эмнэлэгт удаан хугацаагаар хэвтэж эмчлүүлж буй хүний дотоод мэдрэмжтэй ч үе үе тулгарна.
Гол дүрд заримдаа өөрийгөө орлуулж бодно. Заримдаа өрөвдөнө, заримдаа уур хүрнэ, заримдаа хайр хүрнэ.
Эмэгтэйчүүдийн эрх бас л их зөрчигдөх юм аа тэ. Өөрөө би охидтой хүн заримдаа их л олон зүйлд санаа минь зовно.
Гэсэн хэдий ч аль болох л сайн сайхан зүйлийн тухай л бодохыг хичээнэ дээ.
Үсээ ингэж тайрч, засуулдаг юм билүү гэж бодсон шүү, үнэнгээсээ. Зохих болов уу? Яах бол?
Бүх охид, бүсгүйчүүддээ амжилт...
No comments:
Post a Comment